<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d12898590\x26blogName\x3d%CE%A3%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://harryjar.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://harryjar.blogspot.com/\x26vt\x3d6767149568646578330', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Στερεοφωνικά και μαρμελάδες

Ρε... μήπως πέθανε ο γκαγκάριν;

Η φώτο από Άμστερναμ και το μυστηριώδες σημείωμα

Τετάρτη, Ιουνίου 29, 2005
Γύρισε ο Θράσος σήμερα από Ολλανδία και χαζεύαμε τις φωτογραφίες που τράβηξε. Ανάμεσα σε όλες τις άλλες, και η παρακάτω:


Έχει τραβηχτεί σε κεντρική πλατεία του Άμστερνταμ. Κάποιος άφησε αυτό το ζευγάρι παπούτσια (!) εκεί και δίπλα του ένα σημείωμα. Ξέρει κανείς ολλανδικά να μας πει τι θέλει να πει ο σουρεαλιστής κάτοχος τους;;;

Ο ορισμός του blogging

Τρίτη, Ιουνίου 28, 2005
Πριν μερικές ημέρες είχα διαβάσει ένα post του Αστέρη για τις πατέντες λογισμικού στην Ευρωπαική Ένωση και κουρασμένος όπως ήμουν, περιορίστικα σε ένα σχόλιο απογοήτευσης. Τελικά το κοιτάζω ξανά σήμερα και το άρθρο έχει πυροδοτήσει ένα χείμαρρο σχολίων που οδήγησαν σε μία εκπληκτική συζήτηση (κυρίως ανάμεσα στους Αστέρη, Τάλο και S G), η οποία εκτός από τον ορισμό του blogging αποτελεί και ένα πολύ καλό insight στο θέμα των πατεντών λογισμικού. Κρίμα που δεν είδα την συζήτηση πιο πριν για να συμμετέχω. Αξίζει την ανάγνωσή σας. Και δεν χρειάζεται να είστε προγραμματιστές. Οι πατέντες λογισμικού θα επηρεάσουν την καθημερινή ζωή όλων σε τελική ανάλυση.

Αν δεν στείλεις αυτό το post σε άλλα 500 άτομα θα σου καεί το βίντεο

Δευτέρα, Ιουνίου 27, 2005
Αν ξαναλάβω mail σαν αυτό που ακολουθεί θα κάνω subscribe το email του αποστολέα σε ότι πορνοsite κυκλοφορεί... Αφού πρώτα του στείλω για απάντηση το "Σαβούρη" (βλέπε παρακάτω)

Άγιε Νεκτάριε πιστεύω σε σένα. Παρακαλούμε στείλε μας υγεία, χαρά και ευτυχία στην οικογένειά μας. Ο Άγιος Νεκτάριος είναι γιατρός και γιατρεύει τις αρρώστιες. Αυτό το γράμμα γράφτηκε στις 3/10/1995 και πρέπει να κάνει το γύρο του κόσμου. Ο Άγιος Νεκτάριος θα σε ανταμείψει σε 45 ημέρες. Πολλοί που το έγραψαν ανταμείφθηκαν. Άγιε Νεκτάριε πιστεύω σε σένα. Υγεία, χαρά και ευτυχία δώσε μου. Αυτό το χαρτί έχει σταλεί σε σένα για καλή τύχη. Το γνήσιο αντίγραφο είναι στην Αγγλία. ΄Εχει δώσει το γύρο του κόσμου 9 φορές. Τώρα η τύχη έχει σταλεί σε εσένα. Θα πάρεις καλή τύχη μέσα σε 4 μέρες που θα λάβεις το γράμμα. Πρέπει να το στείλεις σε άλλους. Δεν είναι αστείο. Στείλε αντίγραφο σε ανθρώπους που νομίζεις ότι χρειάζονται τύχη. Μη στείλεις χρήματα διότι η μοίρα δεν έχει τιμή. Μην κρατήσεις αυτό το γράμμα. Παρακαλώ στείλε 20 αντίγραφα του γράμματος και δες τι θα γίνει σε 4 μέρες. Η αλυσίδα παιχνίδι ήρθε από τη Βενεζουέλα και γράφτηκε από κάποιο ιεραπόστολο από τη Ν. Αμερική.
Κάποιος πήρε την επιστολή το 1993 και είπε στη γραμματέα του να του κάνει 20 αντίγραφα και να τα ταχυδρομήσει. Λίγες μέρες αργότερα κέρδισε το λαχείο 2.000.000 δολάρια. Κάποιος άλλος πήρε την επιστολή και την ξέχασε. Την είχε στα χέρια του πάνω από 96 ώρες. ΄Εχασε τη δουλειά του. Αργότερα βρήκε την επιστολή και την ταχυδρόμησε σε 20 αντίγραφα. Λίγες μέρες μετά βρήκε μια πολύ καλύτερη δουλειά. Κάποιος πήρε την επιστολή και δεν πίστευε. Την πέταξε. 9 μέρες μετά πέθανε. Παρακαλώ μην το αγνοήσεις. Δ Ο Υ Λ Ε Υ Ε Ι!!!

Και η απάντηση (Ο Σαβούρης):

Αν λάβεις ένα εμαιλ με τίτλο "ο Σαβούρης" σβήστο αμέσως και μην το ανοίξεις... Ο "Σαβούρης" όχι μόνο θα σβήσει ότι βρει στο σκληρό δίσκο, αλλά θα σβήνει και τους σκληρούς σε ακτίνα 5 μέτρων απο τον υπολογιστή.

Ο ιος απομαγνητίζει ΚΑΙ τις πιστωτικές σου κάρτες. Επαναπρογραμματίζει τον κωδικό πρόσβασης στα ΑΤΜ των τραπεζών. Αλλάζει τις ρυθμίσεις του βιντεο και χρησιμοποιεί αρμονικές συχνότητες για να γρατζουνίσει όποιο σι ντι πας να παίξεις.

Ρυθμίζει αυτόματα το τηλέφωνο να καλεί σε 090. Θα σου τραβάει το καζανάκι ενω κάνεις ντους! Θα σου πιεί όλες τις μπίρες!

Θα αφήσει βρώμικα εσώρουχα στο τραπεζάκι του καθιστικού όταν θα περιμένεις κόσμο.

Θα αλλάξει το σαμπουάν με λάδι και τον αφρό με ξύδι.

Θα σε βάλει να τρέχεις μενα ψαλίδι και να πετάς πράγματα, με τέτοιο τρόπο που μόνο αστείος μπορεί να είναι, μέχρι να βγάλεις το μάτι κάποιου.

Αν ο "Σαβούρης" ανοίξει σε περιβάλλον Windows 98/ME/XP θα αφήσει το κάθισμα της τουαλέτας ανοιχτό και το σεουάρ επικίνδυνα κοντά στη γεμάτη μπανιέρα.. Θα σου χαλάσει το φενγκ σουι και ύπουλα θα αντικαταστήσει το άπαχο γάλα με πλήρες. Προειδοποίησε όσους περισσότερους μπορείς!
Αν δε στείλεις το μήνυμα αυτό σε 5.451 άτομα στα επόμενα 20 δευτερόλεπτα, θα κλάσεις τόσο δυνατά που το δεξί σου πόδι θα σπάσει και θα πετάξει κομμάτια με τόση ορμή που θα τραυματίσουν το πιο κοντινό σου άτομο.

Ξεκίνα να στέλνεις τώρα. Δεν διάβασες; Εγώ για να ξεμπερδεύω μια και καλή το έκανα post

Το φαινόμενο της παραλίας

Τρίτη, Ιουνίου 21, 2005
Δεν αντέχω την ζέστη. Παθαίνω πλάκα. Ξυπνάω κουρασμένος, κυκλοφορώ με πατίνια για μην περπατάω, ανοίγω τα μάτια εναλλάξ -ποτέ ταυτόχρονα- κλπ. Όταν είμαι Ελλάδα βέβαια δεν με χαλάει καθόλου. Είναι το φαινόμενο της παραλίας... Δεν έχει σημασία να είσαι στην παραλία... σημασία έχει να ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή μπορείς να πας. Να ξέρεις ότι όποτε θέλεις (όποτε μπορείς είναι στην πραγματικότητα) παίρνεις τα ((5**2)*sqrt(16)+sqrt(122)) κυβικά σου (έλα γελοίο είναι) και σε 20 λεπτάκια θα είσαι αγγαλιά με ένα πλαστικό freddo να εξιτάρεις την μελανίνη σου. Εκεί είναι όλη η ουσία. Because I can... Η δυνατότητα του να πας είναι που κάνει τη διαφορά. Γιατί στην πραγματικότητα ακόμα κι όταν είμαι Ελλάδα όλο και με κάτι έχω μπλέξει και καταλήγω να μην πηγαίνω συχνά για μπάνιο.

Και βέβαια δεν είναι μόνο η παραλία, είναι και το καλοκαιρινό μπαράκι, η επίδραση της ζέστης στο αντίθετο φύλο, η τεκίλα (αυτό είναι βέβαια παντώς καιρού), η φράση "που θα πας διακοπές"... Σε σημείο που παίζει από radiohead και system of a down (παρεπιπτόντως το πρόσφατο άλμπουμ τους είναι πολύ καλό, να το κατεβάσεις) να αρχίσεις να ψιλοκουνιέσαι με το "πάμε όλοι μαζίιιιιιιιιι - σε μιΑ παραλίιιιιιαααα" (με τη θεία κλπ).
Φέτος λοιπόν, το πήρα απόφαση. Δεν θα κατέβω Ελλάδα το καλοκαίρι (παρά μόνο για καμιά βδομάδα ίσως). Αποφάσισα να περάσω το καλοκαίρι μου με μελέτη και περισυλλογή. Και επειδή ας μην κοροιδευόμαστε δεν παίζει να γίνει αυτό στην Ελλάδα, θα κάτσω εδώ στο καλοκαιρινό Birmingham μόνος, μαζί με τον O'Reilly και τα καρυδότσουφλά του.
Το εκνευριστικό, όπως λέει και η βραστή Σοφία, είναι να πιάνουμε 32άρες εδώ στην Αγγλία (θερμοκρασία εννοώ). Η Αγγλία είναι χειμωνιάτικη χώρα. Ή τουλάχιστον έτσι την βλέπω εγώ. Και να ιδρώνεις με φόντο το κόκκινο τούβλο είναι κάπως σουρεαλιστικό, όπως και να χει...

Στο κόκκινο τούβλο ήθελα να εστιάσεις αλλά είναι λίγο δύσκολο να σου ξεφύγει το ελικόπτερο


Προς όσους καθήσαν να βγάλουν τα κυβικά:

1ον: Βαριέσαι ε;

2ον: Ναι, παπί έχω. Δεν φαίνεται και τόσο καλή επένδυση μια μεγαλύτερη μηχανή τώρα που έρχομαι Ελλάδα 15-45 μέρες το χρόνο... Άσε που η συγκεκριμένη πάπια είναι και ηρωική. Έχει βγάλει στρατό, Κρήτη, Ρόδο, Σέριφο, Σαντορίνη και ούτε εγώ θυμάμαι που αλλού. Σε μία έκρηξη δημιουργηκότητας όταν το είχα πάρει, γύρω στα 19-20, του έδωσα και όνομα: David. Φιλόξο όνομα, με την φιλοδοξία να εστιάζεται στην ελπίδα ότι ο γιος του (η επόμενη μηχανή που θα πάρω δηλαδή) θα είναι Davidson. Τις ντομάτες σε καφάσι και να τις στείλετε στο Birmingham. Είναι ακριβές εδώ...

Ασυναρτησίες

Δευτέρα, Ιουνίου 13, 2005
Έχει πάει μία. Σήκω. Κουτρουβαλώντας τις σκάλες. Καφές. Επάνω πάλι. Boot. Πρώτη γεύση καφέ. Τσιγάρο. Μουσική – Tindersticks. Χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα ιουνίου. Μέχρι να σβήσει το τσιγάρο έχει τελειώσει το τραγούδι κι έχω ψιλοξυπνήσει.

Η πόλη μου είναι στη μέση του νησιού. Από εδώ ξεκίνησε η βιομηχανική επανάσταση. Κι ο Τόλκιεν εδώ ήταν, αν και ποτέ δεν κατάφερα να εκτιμήσω τα αριστουργήματά του. Δεν είναι και η ομορφότερη πόλη της Αγγλίας. Από παλιά βιομηχανική, της έχει μείνει το κουσούρι. Προσπαθεί όμως κι αναμορφώνεται. Έχουμε και το τεράστιο πολιτιστικό επίτευγμα του Bullring εδώ και 2-3 χρόνια, που οι ντόπιοι λένε, είναι το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Ευρώπης, γεμάτοι περηφάνεια. Φουτουριστικό επίτευγμα σύγχρονης καταναλωτικής τέχνης. Κάποιος Husan χάραξε το όνομα του πρόσφατα πάνω στον πλαστικό επιβλητικό ταύρο που φτιάξαν ακριβώς έξω απ' το εμπορικό και έγινε θέμα στις εφημερίδες (πρώτο στις τοπικές).

Η περιοχή που μένω είναι δίπλα στο κέντρο της πόλης, κοντά στα όρια του Aston μιας μάλλον κακόφημης περιοχής. Στο Aston γεννήθηκε και ο Ozzy Osbourne για να χαίρονται οι μεταλλάδες φίλοι μου. Εμένα μια χαρά μου φαίνεται. Το νοίκι είναι φοιτητικό, τα σπίτια εδώ νοικιάζονται μόνο σε φοιτητές, προβλήματα δεν έχουμε κι έχει και κανά δυο δέντρα έξω από το σπίτι για να σκαρφαλώνει ο φίλος μου ο Χ., όταν έχει τα νεύρα του. Μόνο μου παράπονο είναι που εκτός από αυτά τα σπίτια, τριγύρω έχει μόνο εταιρίες και κάτι τεράστιες δεξαμενές γκαζιού λίγο παραπέρα. Το κοντινότερο μαγαζάκι είναι στα 15 λεπτά με τα πόδια. Τα βράδυα και τα σαββατοκύριακα ερημώνει το σύμπαν.
Μεγαλωμένος στην Αθήνα, δεν έχω συνηθίσει έτσι. Και δεν μου αρέσει. Θέλω να παίρνω τη δόση μου βλέποντας κόσμο κι όταν με πιάνουν τα αργοσχολά μου να τον παρατηρώ να βιάζεται, να φωνάζει, να αφαιρείται, να παίζει, να στέκεται, να ενοχλείται που τον παρατηρούν.

Το καλύτερο παρατηρητήριο ανθρώπων που έχω βρει είναι οι κυλιόμενες σκάλες στο μετρό του Λονδίνου. Το Λονδίνο σε έκταση είναι όσο ολόκληρη η Κύπρος (μαζί με το κατεχόμενο τμήμα) και το μετρό του, που είναι το πρώτο μετρό που φτιάχτηκε, καλύπτει σχεδόν ολόκληρη την έκταση του. Οι γραμμές του είναι φτιαγμένες πολύ βαθύτερα κάτω από το έδαφος απ' ότι στην Αθήνα. Οι σκάλες λοιπόν είναι τεράστιες, και πρέπει πάντα να κάθεσαι στα δεξιά, για να αφήνεις στους βιαστικούς την αριστερή μεριά. Κάθε φορά που ανεβαίνω αυτές τις σκάλες -πάντα στην δεξιά μεριά μου- παρατηρώ τους απέναντι “δεξιούς”, που στέκονται στην κάθοδο, κυλιόμενοι κι αυτοί, προς τα κάτω. Σκεπτικοί ή αφηρημένοι, χωρίς να ξέρουν ότι απολαμβάνουν λίγα από τα 15 λεπτά διασημότητας που τους αναλογούν. Και είναι το Λονδίνο πολυπολιτισμικό, οπότε έχεις μια τεράστια ουρά ανθρώπων από το Μπαγκλαντές μέχρι το Τατζικιστάν να στέκονται ο ένας πίσω από τον άλλο αμίλητοι. Στέκομαι λοιπόν κι εγώ αμίλητος και κυλιόμενος προς τα επάνω και τους παρατηρώ. Οι πιο χαρούμενοι συνήθως είναι οι τουρίστες που πάντα κοιτάνε γύρω γύρω κι αν έιναι γιαπωνέζοι έχουν μια φωτογραφική μηχανή να κρέμεται στο στέρνο τους κι ένα χαμόγελο κολλημένο με πλαστική στο στόμα τους.

Μου τελειώσαν τα τσιγάρα. Στην Αγγλία τα τσιγάρα κάνουν 7,5 ευρώ, και επίτηδες έχω σταματήσει να ζητάω προμήθειες από Ελλάδα σε αναγνώριση της απίστευτης αναποφασιστικότητάς μου να το κόψω. Βγαίνοντας έξω... ξαναμπαίνω μέσα. Κάνει πολυ κρύο για κοντομάνικο ακόμα. Περισσότερο καλυμμένος, ξαναβγαίνω. Βγαίνω στον “κεντρικό” δρόμο ο οποίος είναι εκνευριστικά έρημος και αναμενόμενα βρώμικος μετά το σαββατόβραδο.
Θα πάω απ' τα κανάλια που είναι και το ωραιότερο κομμάτι του Birmingham. Η Αγγλία είναι γεμάτη κανάλια που χρησιμοποιούνταν πριν το σιδηρόδρομο για διακίνηση αγαθών. Και το Birmingham ως πρώην βιομηχανική πόλη σε κομβικό σημείο, έχει περισσότερα κανάλια από την Βενετία. Στην Βενετία να πας όμως. To Birmingham υπερτερεί μόνο ποσοτικά. Σ' ένα υπόγειο κομμάτι του καναλιού πετυχαίνω μια οικογένεια με μια βάρκα κάτι να σκαλίζει. Οι βάρκες που κυκλοφορούν στα κανάλια είναι πολύ μακριές, σχετικά φαρδιές και κλειστές από πάνω μιας και στην Αγγλία είμαστε. Έχω δει και κανα δυο να χρησιμοποιούνται τουριστικά σαν καφέ.
Τα κανάλια δεν χρησιμοποιούνται πλέον και μόνο πολύ λίγοι... βαρκάρηδες έχουν μείνει, οι περισσότεροι ανήκουν σε κάποιο σύλλογο και συνήθως μένουν μέσα στη βάρκα. Κάτι σαν πλωτοί τσιγγάνοι. Κάποια στιγμή, σε ένα παράθυρο μιας τέτοιας βάρκας είχα δει κολλημένη εσωτερικά, μια κόλλα Α4: “Αυτό είναι το σπιτικό μας. Ανήκουμε στο σύλλογο τάδε. Αν είσαι λευκός και χριστιανός είσαι καλοδεχούμενος”. Παρότι εντός αυτού του κλειστού συνόλου (θεωρητικά τουλάχιστον), δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα.

Βγαίνοντας απ' τα κανάλια, έχω φτάσει στο κέντρο. Ένα παρατημένο καροτσάκι από σούπερ-μάρκετ στη μέση του πουθενά αποτέλεσμα κρίσης αντικαταναλωτισμού του πρώην ιδιοκτήτη του

Σαράντα μέτρα έξω από το μαγαζί με τα τσιγάρα, σε μια έκρηξη σουρεαλισμού, έχει... προσγειωθεί ένα ελικόπτερο!! Στιγμιαία αναρωτιέμαι αν με σκηνοθετεί ο Αγγελόπουλος, και ψάχνω να βρω την κάμερα. Οι μπάτσοι έχουν σταματήσει την κυκλοφορία. Μάλλον για το νοσοκομείο που βρίσκεται πιο δίπλα είναι.

Τσιγάρα και ένα παγωτό. Πληρώνω 10 λίρες και σκέφτομαι ότι πρέπει οπωσδήποτε να κόψω ένα από τα δύο. Το ελικόπτερο φεύγει. Ένας τύπος με παντόφλες και γουρλομένο μάτι μου ζητάει τσιγάρο μιλώντας με απότομες διακοπές. Την τελευταία φορά που έτυχε να καπνίζω το τελευταίο με βρίσανε στα ρώσικα. Του δίνω ένα και συνεχίζω για το σπίτι. Έξω απ' την πόρτα με περιμένει ένας σκίουρος. Δύο χρόνια στην Αγγλία και ακόμα γελάω σα μαλάκας όταν βλέπω σκιουράκι. Τρομάζει και φεύγει.

Μουσική - mazzy star. Τις κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα που λέει κι ο Κατσιμίχας.

Paste

Παρασκευή, Ιουνίου 10, 2005
Δεν μου αρέσουν τα paste (με τα copy υπό προϋποθέσεις δεν έχω πρόβλημα) αλλά γέλασα πολύ με αυτό το email που μου στείλανε.
Paste λοιπόν : σουτουρουλου+ινς

"Οι τουρίστριες δεν φοράνε τίποτα"

Τρίτη, Ιουνίου 07, 2005
Το forecast extension του firefox φροντίζει να με ενημερώσει ότι στην Αθήνα έχει 23 βαθμούς κελσίου (8.30 ώρα ελλάδος) και εδώ στο Birmingham έχουμε 6... Ο φίλος μου ο Κώστας μου στέλνει email από τη Ρόδο για να με ενημερώσει ότι "εδώ η θάλασσα είναι δροσερή και οι τουρίστριες δεν φοράνε τίποτα" (κι εγώ φαντάζομαι τον Κώστα αλλά Ψάλτης με χρυσή καδένα στην παραλία : "u love I?"). Η Apple το γύρισε σε Intel (η IBM δεν στεναχωριέται και πολύ βέβαια γιατί και οι τρεις παιχνιδομηχανές -Nintendo, PS3 και Xαποδω - δικούς της επεξεργαστές θα έχουν). Η αθήνα έχει γεμίσει σκουπίδια. Ο Μπους δηλώνει ότι "μια μέρα η ελευθερία θα θριαμβεύσει στην Κούβα" και έχει ονειρώξεις. Ο πάπας εκνευρίζεται με τους γάμους ομοφυλόφιλων. Η καινούρια έκδοση του Debian (σε 14 cd ή 2 DVD) μετά από 3 χρόνια είναι γεγονός. Α!.. και ο ΠΑΟΚ πήρε μεταγραφή τον Μουνίν.

Κι εγώ είμαι κλεισμένος στο σπίτι και ψάχνω πτυχιακή και δουλειά... Εδώ ο κόσμος καίγεται...
Μάλλον χτενίζεται και ο Μουνίν

στην τύχη

Παρασκευή, Ιουνίου 03, 2005
Σήμερα είχα το σουρεαλιστικότερο interview για δουλειά.

Αποφάσισα να μάθω PHP.

Ο αυνανισμός ως φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας

Όποιος ανοίξει σουβλατζίδικο στο Birmingham θα γίνει ζάμπλουτος.

Η επόμενη έκδοση των Windoze θα έχει εκτός από μπλε και κόκκινες οθόνες. Τα επόμενα 25 χρόνια.

Έχουμε γεμίσει στερεοφωνικά. Από μαρμελάδες δεν τα πάμε και τόσο καλά.

Πρέπει να μάθω περισσότερα για την οργόνη του Wilhelm Reich.

Ο Ολυμπιακός του χρόνου θα πάρει μεταγραφή τον Hulk.

Ξου ξου ξου 666.


Είχαμε και κινητά (κοίτα δίπλα στο mouse).

Η Micro$oft μας αγαπάει! Άντε βρε! Συνεργαστήκαμε και στην μάθηση. Κούτσι κούτσι (ξέρεις με χαριτωμένο υφάκι σαν να μιλάς σε μωρό).

Δεν ξέρω για την επιστροφή των Τζεντάι, αλλά η επιστροφή των Mac σίγουρα έχει ξεκινήσει.

Στην δημόσια βιβλιοθήκη του Birmingham οι υπολογιστές για το κοινό τρέχουν Solaris. Στην Αθήνα Γουίντοουζ Μιλένιουμ (Αντβάνσντ Αλτ-Κοντρόλ-Ντιλίτ Εντίσιον).

Χάρυ Κλυν - Κάλτ ελληνική διαφήμηση από τα 80s (το link οδηγεί σε video 1.5MB).

Το απολαυστικότερο κείμενο που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό δημοσιεύει η Κουρούνα.

Σταμάτα να κοιτάς δίπλα στο mouse. Κινητά δεν είχαμε.

Ραμπο Νο 2

Οι Ολλανδοί, με συμμετοχή ρεκόρ όπως και στην Γαλλία, είπαν nee (κατά 60%) κι αυτοί. Το Ολλανδικό όχι, αναλύεται από πολλούς γευσιγνώστες ως ελαφρώς διαφορετικού αρώματος από το Γαλλικό. Όπως διαβάζω στο Ιστολόγιο η ανάλυση της ψήφου στην Γαλλία δίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα: 79% των εργατών, 67% των υπαλλήλων και 70% των αγροτών ψήφισαν όχι, ενώ στελέχη, γιατροί και δικηγόροι ψήφισαν ναι κατά 65%.
Σε γενικές γραμμές της ερμηνείας το κάγκελο γίνεται.


eXTReMe Tracker