Στερεοφωνικά και μαρμελάδες

Είμαι χάλια...
Ακόμα να συνέλθω από τα χθεσινά. Και τα προχθεσινά, και τα παραπροχθεσινά. Τρεις μέρες στην Ελλάδα, αναλώνω τα πρωινά σε ανάρρωση από την προηγούμενη νύχτα και την νύχτα σχεδιάζοντας προσεκτικά το hangover του επόμενου πρωινού.
Κοιτάζωντας το πρόγραμμα των επόμενων ημερών θα ... συνεχίσω να είμαι χάλια. And that is a promise! Και για να μην νομίζετε ότι είμαι πεζός και ρηχός, πρέπει να ξέρετε ότι όλα αυτά γίνονται με πολύ επιλεκτικό τρόπο και όχι όπως να 'ναι και φυσικά πίνοντας μόνο τεκίλα και όχι ότι να 'ναι.
Ασήμαντη αλλά εκνευριστική λεπτομέρεια αποτελεί η dial up σύνδεσή μου στο internet, το οποίο είναι πολύ πιθανόν να αγνοήσω επιδεικτικά τις επόμενες ημέρες. Αυτό όμως μην σας αποθαρρύνει φίλοι συνbloggers: αναμένω σχόλια συμπαραάστασης (στο δύσκολο πρόγραμμα των επόμενων 7 ημερών), φθόνου (που εσείς γυρίσατε στις δουλειές σας-χεχεχε) και φυσικά παραγγελίες τσιγάρων, αλκοόλ, λαχανικών και άλλων οποροκηπευτικών (πώς γράφεται αυτό το πράγμα;) από τους άγγλους συνbloggers για την επιστροφή μου.
Μέχρι τότε σας φιλώ στη μούρη και υπόσχομαι να κάνω το modem μου να τσιρίζει που και που για να τσεκάρω τι κάνετε.

Υποτίθεται ότι πρέπει να δουλεύω από το σπίτι. Όσο βολικό και ωραίο ακούγεται αυτό, άλλο τόσο δύσκολο είναι... Το δωματιό σου, εξ' ορισμού το έχεις διαμορφώσει με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ένας χώρος που χαλαρώνεις και ασχολείσαι με οτιδήποτε σου φαίνεται ενδιαφέρον. Ανοίγεις το pc σου και κάθε λογής παπαρο-popup πετάγεται για να σε ενημερώσει για τις επικεφαλίδες των site (news, blogs etc) που συνήθως διαβάζεις, σκάνε καμιά 15αριά μέιλ από όλους τους κάφρους φίλους σου (ξέρεις από αυτούς που υποτίθεται ότι δουλεύουν και το internet είναι σημαντικό εργαλείο για την δουλειά τους), ενώ αν τολμήσεις να ανοίξεις το gaim έχει τελειώσει το θέμα... Μπαίνεις στο κάτσε-να-κοιτάξω-κι-αυτό mode (ακριβώς αυτό στο οποίο είμαι τώρα δηλαδή) και καταλήγεις μετά από 4 ώρες να μην έχεις κάνει τίποτα ακόμα... Κι αυτό χωρίς να αναφέρω όλα τα άσχετα με το αντικείμενο βιβλία που προκλητικά κάθονται και σε κοιτάνε στοιβαγμένα σε διάφορα σημεία του δωματίου... Θέλει αυτοπειθαρχία για να πεις "Ξεκόλα Χάρη, άσε τις μαλακίες και γράψε λίγο κώδικα βλαμμένε".

Κι επειδή εμένα μου την φάγανε όλη στο στρατό, κάθομαι και κοιτάω κάτι φωτογραφίες που τραβήξαμε τον Ιούλιο εδώ, στο Birmingham. Τη συγκεκριμένη ήθελα από καιρό να την δημοσιεύσω.

Σ' όλο τον πλανήτη ο κόσμος διαδηλώνει ενάντια σε ό,τι τον καταπιέζει και τον καταδυναστεύει. Εμείς εδώ στο Birmingham διαδηλώνουμε γι αυτό:


Πόσο μπροστά είμαστε τελικά...;

Μικρό και σύντομο post γιατί το metablogging απευθύνεται σε λίγους:

Μιας και οι λίστες γίνονται της μόδας... Υπάρχουν 2 είδη bloggers:

1. Οι λεγόμενοι και "Κωστοπουλικοί" που ασχολούνται κυρίως με την σαρκαστική και κατά βάση κομπλεξική κριτική των υπολοιπων bloggers (προσοχή : μιλάω για ένα συγκεκριμένο είδος κριτικής και ψυχολογίας) δημοσιεύοντας ενίοτε λίστες βγαλμένες από lifestyle περιοδικά με τις "τάσεις" της blogόσφαιρας (αντίστοιχα: "Η νεολαία σήμερα: ο ροκάς, ο hiphopας, ο μικροτσούτσουνος" κλπ)

2. και οι υπόλοιποι.


PS: Όχι ρε, δεν βάζω link. Τα παραδείγματα είναι πολλά και θα ήταν άδικο να αναφερθώ μόνο στο πιο πρόσφατο.

Δεν θα αναφερθώ στο δυστύχημα για δύο λόγους:

1. Είναι νωρίς για συμπεράσματα
2. Είναι δύσκολο, πέρα από συλληπητήρια, να μιλήσεις για οτιδήποτε άλλο λόγω της λεπτότητας του θέματος
   

Θα αναφέρω μόνο το εξής:
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι είδα ελληνικά μέσα ενημέρωσης να επικαλούνται ξένα πρακτορεία για πληροφορίες που δημοσίευαν σε σχέση με το ατύχημα. Οι δαιμόνιοι έλληνες ρεπόρτερ πέρα από τις απίστευτες ανακρίβειες που μας είπαν, βασίζονταν σε ξένες πηγές για το τι έγινε μέσα στο σπίτι μας...

Το ξέρω ότι πλησιάζω στο όριο του να γίνω ελεεινός, τρισάθλιος και μίζερος, αλλά εσύ πως θα αντιδρούσες στα παρακάτω;

• Έχεις μείνει εσύ κι αυτός ο καραγκιόζης, ο χαζοχαρούμενος εκφωνητής του virgin radio (ή αυτό ή είμαι ο μόνος επιζήσας πυρηνικού ολοκαυτώματος. Phantasmak ζεις;)


• Όποιον και να πάρεις τηλέφωνο είτε είναι στην παραλία, είτε ετοιμάζεται να πάει στην παραλία


• Τελείωσε ο καφές(!!!) και ο μαλάκας ο ινδός είναι κλειστός


• Όλοι οι υπόλοιποι bloggers την έχουν κάνει. Ψιλικατζίδικα κλείνουν, νοοτροπίες μισοανοίγουν, ανεκδιήγητοι συγκάτοικοι σου στέλνουν email μετά από ξενύχτια, η Κουρούνα γράφει απ' τα Καλάβρυτα, μέχρι και ο dj φεύγει... Κάνεις post και το βλέπεις στο monitor (του οποίου ο προγραμματιστής την έχει κάνει κι αυτός) 24 ώρες! Ρε, που πάτε όλοι ρεεεεεε;
  


• Ότι μήνυμα λαμβάνεις περίεχει τουλάχιστον μία φώτο από ήλιο, θάλασσα και τ' αγόρι μου (σκέφτηκα να πω το κορίτσι μου αλλά θα ήταν πολύ gay)


• Και το τελειωτικό χτύπημα: ξυπνάς (πάλι) χαράματα και ενω ξημερώνει μια φαινομενικά όμορφη μέρα, ανοίγεις μετά από 5 ώρες το παράθυρο για να δεις αυτό:

Ε όχι ρε φίλε!..
Θα πάω για squash πάλι αύριο να ξεδώσω στο γαμημένο το μπαλάκι.

ΥΓ: Πάνω αριστερά στην φώτο δες και τον Big Mac (...brother... whatever).

Με εξαίρεση τον στρατό κατά την διάρκεια του οποίου εκπαιδεύτηκα σαν τρελό υποβρύχιο εναέριο και επιτραπέζιο κομμάντο, τα τελευταία 5 χρόνια δεν αθλούμαι ιδιαίτερα. Έχω πολύ γυμνασμένα δάχτυλα βέβαια και ενώ πολύ θα ήθελα να πω ότι είναι λόγω της πολύχρονης ενασχόλησης μου με το πιάνο, είναι λόγω του πληκτρολογίου και της παθιασμένης σχέσης μας.
Πιτσιρικάς, φανατικός μπασκετικός τύπος, ποτέ δεν συμπάθησα το ποδόσφαιρο. Ίσως έφταιγε ότι οι άλλοι πιτσιρίκοι δεν με παίζανε, καθώς μου άρεσε ό "μύτος" και δεν συμπαθούσα το "πλασέ" με αποτέλεσμα να μένουμε συνέχεια χωρίς τερματοφύλακα ή κάποιες φορές χωρίς μπάλα. Παρόλο όμως το ταλέντο μου στο μπάσκετ, ποτέ δεν ανακαλύφθηκα και κάποια στιγμή αναγκάστηκα να σταματήσω. Από τότε λοιπόν και αν εξαιρέσεις τα 50 push ups που κάνω κάθε πρωί πριν ξυπνήσω, δεν αθλούμαι ιδιαίτερα.
Όταν ήρθα στην αγγλία, παρότι του πανεπιστημίου ο μπαξές έχει απ' όλες τις αθλητικές εγκαταστάσεις δεν άλλαξε τίποτα. Το να βρεις στην αγγλία παρέα για να παίξεις μπάσκετ, είναι τόσο πιθανό όσο το να βρεις στην ελλάδα παρέα για να παίξεις μπάντμιγκτον. Ποδόσφαιρο, όπως είπαμε, αρνούμαι πεισματικά να παίξω.
Εχθές όμως η ισπανίδα συγκάτοικος πάτησε πόδι. "Θα έρθεις μαζί μας για squash!". Ήμουν αρνητικός και άρχισε να με απειλεί ότι αν δεν έρθω θα μου κάνει την ζωή πατίνι. Φυσικά δεν έδωσα καμία σημασία στις απειλές τις, υπέκυψα όμως, όταν πηγαίνοντας στην τουαλέτα συνειδητοποίησα ότι κατουράω όχι μέσα στην λεκάνη όπως είχα σκοπό αλλά πάνω σε ένα διαφανές σελοφάν με το οποίο ήταν καλυμμένη. Η συνειδητοποίηση του ότι δεν άρχισε ξαφνικά να βρέχει μέσα στην τουαλέτα, ήρθε μαζί με τις ιαχές της συγκατοίκου από το σαλόνι που κραύγαζε οτί αυτό είναι μόνο η αρχή.
Είχαμε ραντεβού στις 6.10 στο γυμναστήριο. Μπαίνοντας μέσα περάσαμε δίπλα από ένα άδειο γήπεδο μπάσκετ. Είμαι σίγουρος ότι είδα το δυχτάκι να κουνιέται προκλητικά καθώς κοιτούσα την μπασκέτα και παρότι αρχικά προσπάθησα να μην δώσω σημασία, ανταπέδωσα ψιθυρίζοντας "χλατς" και κουνώντας το κεφάλι με νόημα.
Πέντε μέτρα πιο κάτω μπήκαμε σε ένα τετράγωνο κουτί , με ενημέρωσαν ότι αυτό είναι το γήπεδο και ότι δεν είχαν σκοπό να με κλειδώσουν εκεί μέσα. Συμβιβάστηκα με την ιδέα και μετά από 5 λεπτά που χρειάστηκαν για να μου εξηγήσουν τους κανόνες, ξεχύθηκα σαν χείμμαρος να κυνηγάω το μπαλάκι.
Πρώτα έπαιξα με τον Dee, ο οποίος όντας Ινδός έχει μια άνεση με τέτοιου είδους σπορ. Είναι μέρος της κληρονομιάς που τους άφησαν οι Άγγλοι. Κάποια στιγμή πήρα απόφαση πως δεν θα έπαιρνα πόντο ακόμη κι αν ο τύπος έπαιζε με την ρακέτα δεμένη στο κεφάλι, εικόνα η οποία έδωσε μια άλλη διάσταση στον όρο "μύτος" που χρησιμοποιούσα μικρός για να περιγράψω την ανικανότητα μου να κλωτσήσω την μπάλα σαν άνθρωπος.
Ως κλασσικός έλληνας η σχέση μου με τα σπορ που περιλαμβάνουν ρακέτα περιορίζεται σε ανεκδοτολογία. Παρόλα αυτά όταν η επόμενη αντιπαλός μου, η Sandra, μπήκε στο γήπεδο πήρα το "παίζω με γυναίκα" υφάκι το οποίο ως γνωστόν συνοδεύεται με απαλά χτυπήματα της μπάλας κλπ.
Η Sandra βέβαια είχε διαφορετική άποψη και φρόντισε να μου την δηλώσει με μια απίστευτα δυνατή ρακετιά στο κεφάλι. Όταν ξαναβρήκα τις αισθήσεις μου, συνέχισα να έχω το ίδιο υφάκι, με πρησμένο χείλι αυτή τη φορά, ενώ έχω την αίσθηση ότι ίσως φαινόμουν λίγο πιο φοβισμένος όταν άρχισα να φτύνω αίμα. Συνέχισα όμως τις χορευτικές μου κινήσεις για να πετύχω μια αξιοπρεπέστατη ήττα και από την Sandra με 15-4.
Δεν πτοήθηκα φυσικά, στην τελική έχω και ένα μετάλλειο στο ping-pong από την κατασκήνωση, και συνέχισα να χάνω με αξιοπρέπεια μέχρι που φύγαμε. Εννοείται πως έγιναν τα αναμενόμενα σχόλια από τους νικητές αντιπάλους μου, ότι μαθαίνω γρήγορα κλπ τα οποία ακολούθησαν οι ανάλογες δικές μου απαντήσεις του τύπου "μα χάλια έπαιξα". Η διαφορά ανάμεσα στα δικά τους και στα δικά μου σχόλια είναι ότι εγώ τα εννοούσα.
Ο εφιάλτης βέβαια δεν τελειώνει εδώ. Μετά από τόσα χρόνια ακινησίας, σήμερα συνειδητοποιώ περισσότερο από ποτέ κάθε κίνηση που κάνω, ενώ το δεξί μου χέρι είναι εντελώς παράλυτο. Και φυσικά τώρα έχουμε συμφωνία με την συγκάτοικο: Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή...


ΥΓ: Όποιος από εσάς νομίζει, όπως νόμιζα κι εγώ, ότι το squash είναι χαβαλές και πολύ εύκολο και ξεκούραστο, τον προκαλώ να παίξει μπάλα φορώντας τσόκαρα στο σαλόνι του κοπανώντας κατά καιρούς από τοίχο σε τοίχο.

Ο οικονομικότερος τρόπος που έχω βρει για να μεταφέρω λεφτά από/προς το εξωτερικό είναι χρησιμοποιώντας την κάρτα της τράπεζας από την οποία "σηκώνω" τα χρήματα. Όταν πχ είμαι Ελλάδα και θέλω να τραβήξω χρήματα από τον λογαριασμό μου στην Αγγλία χρησιμοποιώ την κάρτα της Natwest (στην οποία έχω το λογαριασμό μου). Η μετατροπή από λίρες σε ευρώ γίνεται αυτόματα (σε μέση τιμή και όχι σε τιμή πώλησης) και πληρώνω περίπου 3€ προμήθεια. Με όποιον άλλο τρόπο ξέρω το κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο.

Φυσικά δεν μπορείς να δεις το υπόλοιπο του λογαριασμού σου από το εξωτερικό. Κανένα πρόβλημα όμως. Internet banking και τσεκάρεις ότι θες. Την κίνηση του λογαριασμού, direct debits, οτιδήποτε. Θα υπέθετε κανείς ότι αυτό λειτουργεί και vice versa. Όταν θέλω να τσεκάρω το υπόλοιπο του ελληνικού μου λογαριασμού από αγγλία, το μόνο που έχω να κάνω είναι να χρησιμοποιήσω το internet banking της εμπορικής τράπεζας.

Λάθος! Για κάποιο, είμαι σίγουρος, πολύ απίθανο λόγο στο website της εμπορικής δεν μπορείς να συνδεθείς όταν χρησιμοποιείς linux!!! Προσοχή: δεν είναι πρόβλημα του firefox ή κάτι τέτοιο. Και από windows με firefox συνδέομαι.

Εδώ το link. Όσοι χρησιμοποιούν linux ας το επιβεβαιώσουν. Μέχρι πρόσφατα δεν μπορούσα να μπω ούτε εδώ. Μήπως είναι δικό μου λάθος; Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι.

Update: Μάλλον εγώ φταίω σε κάτι. Τώρα τι...

Σωστή η Damsel.

Κατά καιρούς και για κάποιο λόγο που δεν έχω καταλάβει ακόμα, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Αλλάζω συνεχώς θέση, δοκιμάζω χωρίς μαξιλάρι, με δύο μαξιλάρια, μπρούμυτα, ανάσκελα, μέχρι και σταυροπόδι έχω δοκιμάσει... Τίποτα... Ξυπνάω ανά τέταρτο και κοιτάω την αφίσα από το Clockwork Orange για κανά πεντάλεπτο πριν αρχίσω πάλι τα ακροβατικά.
Μετά από 5-6 ώρες το παίρνω απόφαση και σηκώνομαι. Στην αρχή το είχα συνδέσει με την αλλαγή χώρας και κατά συνέπεια δωματίου και χώρου. Τις 2-3 πρώτες μέρες κάθε επισκέψεώς μου στην Ελλάδα κυκλοφορώ σαν ζόμπι και το ίδιο συμβαίνει και κατά την επιστροφή στο νησί. Έχω σχεδόν εγκαταλείψει τις προσπάθειες να το εξηγήσω και ανήκει πλέον στα μυστήρια της καθημερινότητάς μου, όπως πχ το αγραφέλι (το στυλό που επιλέγεις -ανάμεσα στα άλλα 50 που έχεις- να χρησιμοποιήσεις όταν επειγόντως πρέπει να σημειώσεις κάτι και που ποτέ δεν γράφει. Παρ'όλα αυτά το βάζεις πάλι στη θέση του αντί να το πετάξεις).

Εχθές λοιπόν ήταν (πάλι) μια απ' αυτές τις νύχτες... Εγκατέλειψα τις προσπάθειες κατά τις 6 το πρωί. Σηκώνομαι, φτιάχνω ζεστό καφέ (εδώ έχει 16 βαθμούς) και κάθομαι στο γραφείο μου. Πρέπει να γράψω λίγο κώδικα σήμερα, σκέφτομαι... Ας βάλω λίγη μουσική... Ράδιο! Θα βάλω ράδιο από Ελλάδα να ακούσω λίγη γκρίνια για τον καύσωνα. Μπήκε αύγουστος και θέλω τη δόση μου. Πόσες φορές άλλωστε θα έχω την ευκαιρία να ακούω για καύσωνα πίνοντας ζεστό καφε;
Για να δούμε... Rock FM. Ποτέ δεν δούλευε η αναμετάδοση στο internet του Rock FM. Εν Λευκώ... Μπάαα... Σκάι; Είσαι ψυχοπαθής; Μόνο για τον Πανούση τα Σ/Κ είναι ο Σκάι. Οκ. Άντε να βάλω Μελωδία ή Red . Μπαίνω στο site, πατάω το link και τσούπ! Καλώς τον μαλάκα...

"Αγαπητοί - εκτός Ελλάδος - ακροατές
Στην προσπάθεια μας να διατηρήσουμε υψηλή ποιότητα στη μετάδοση του προγράμματός μας μέσω internet, είμαστε υποχρεωμένοι να ζητήσουμε τη συμβολή σας στο - πραγματικά δυσβάστακτο για εμάς - κόστος της πολύτιμης αυτής υπηρεσίας.
... μπλα μπλα μπλα ...
Για το λόγο αυτό σκεφτήκαμε να συνεργαστούμε, ώστε να σας προσφέρουμε πλήρη ελευθερία...μπλα μπλα... έναντι μιας ελάχιστης δικής σας επιβάρυνσης..."

Κοιτάω πιο προσεκτικά και χωρίς iδιαίτερο λόγο γυρνάω προς τον αριστερό τοιχό και κοιτάζοντάς τον αναρωτιέμαι φωναχτά: ¨Τι λέει ρε ο βλαμμένος;".

Δεν θα σχολιάσω την σχιζοφρενική μου τάση να μιλάω σε τοίχους... Θα σχολιάσω όμως τον βλαμμένο. Τι απίστευτη καρμοιριά είναι αυτή; Αναγνωρίζω βέβαια το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ραδιοφωνικού σταθμού να είναι όσο καρμοίρης γουστάρει με το πρόγραμμα του και να εκμεταλλεύεται (οικονομικά) όσο θέλει την επιθυμία των ελλήνων του εξωτερικού να το ακούσουν. Υπό το παρόν σύστημα κάθε επιχείρηση μπορεί να εκμεταλλεύεται το προϊόν της όπως θέλει και αυτή η παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία (δεν το έχω συναντήσει σε κανέναν άλλο σταθμό) είναι ένας τρόπος...
Αλλά την κάνεις που την κάνεις την καρμοιριά (και δεν καταλαβαίνεις ότι έτσι χάνεις in the long run) τουλάχιστον κάντην αξιοπρεπώς... Το "πραγματικά δυσβάστακτο κόστος"; Θα σε λυπηθούμε κιόλας; Είσαι "υποχρεωμένος να ζητήσεις την συμβολή μας"; Sorry κιόλας δηλαδή που δεν σου στείλαμε τα λεφτά νωρίτερα... Τον κακομοίρη τον ιδιοκτήτη των Σκάι-Μελωδία-Red Fm... Είναι δυσβάστακτο το κόστος και παρόλα αυτά τόσο καιρό τσάμπα ακούγαμε... Θα έπρεπε να έχουμε τύψεις. Και στην τελική τι ζητάει ο άνθρωπος; ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ζητάει! Να συνεργαστούμε για να μας προσφέρει την ΠΟΛΥΤΙΜΗ αυτή υπηρεσία...
Αει γαμήδια! Είμαι και άυπνος...

BBC λοιπόν. Για αυτούς δεν είναι δυσβάστακτο το κόστος. Λες να είναι και να ντρέπονται να μας το πούνε; Κάτσε να βρω την πιστωτική...

ΥΓ: Και αφού την κάνεις την υπηρεσία επί πληρωμή, κάντην με έναν αξιοπρεπή και cross-platform player (πχ RealPlayer) και όχι windows media. Το κόστος των Windows δεν είναι δυσβάστακτο;