Στερεοφωνικά και μαρμελάδες

Η πρώτη τηλεοπτική σειρά με κεντρικούς ήρωες computer geeks. Είναι Αγγλική σειρά από το Channel 4, και παρότι δεν έχω τηλεόραση βλέπω εδώ και καιρό να την διαφημίζουν με μεγάλες αφίσες στους δρόμους (είναι αρκετά συνηθισμένη τακτική στην Αγγλία να διαφημίζουν και σειρές εκτός από ταινίες με αφίσες). Σήμερα έχει και σχετικό post το Slashdot.

Η τηλεοπρική πρεμιέρα είναι αν δεν κάνω λάθος την Παρασκευή αλλά το πρώτο επεισόδιο είναι ήδη διαθέσιμο online στο επίσημο site της σειράς. Παραγωγοί της σειράς είναι οι παραγωγοί του πολύ καλού The Office (της original αγγλικής version).

Από την πρώτη στιγμή που είδα την διαφήμιση ήθελα να την τσεκάρω (με torrents μιας και όπως είπαμε δεν έχω tv :-D ) αλλά το πρώτο επεισόδιο με ψιλο-απογοήτευσε (το "ψιλό-" επειδή είναι απλώς το πρώτο επεισόδιο). Όπως ήταν αναμενόμενο σατιρίζει το κλασικό στερεότυπο του computer geek έχοντας κάποιες geek αναφορές, χωρίς όμως να απευθύνεται σε IT κοινό μόνο. Το humour του όμως πέρα από κάποιες αρκετά αστείες στιγμές βγάζει ένα βεβιασμένο έως και ... χαζοχαρούμενο στοιχείο. Οι 3 βασικοί ήρωες είναι 2 geeks στο IT support τμήμα μιας εταιρίας (το οποίο φυσικά είναι στο υπόγειο ενός 34όροφου κτιρίου...) και η καινούρια υπεύθυνος του τμήματος που ... δεν έχει ιδέα από υπολογιστές.

Δεν ενθουσιάστηκα καθόλου λοιπόν αλλά θα δω κανα 2 επεισόδια ακόμα μπας και...

Το πρώτο επεσόδιο μπορείτε να το δείτε εδώ

ΥΓ: Όσοι έχετε συνηθίσει σε αμερικάνικες sitcoms τύπου Joey κλπ μην μπείτε καν στον κόπο.

1. Το πιο εντυπωσιακό, σχεδόν ανατριχιαστικό, ανάγνωσμα των τελευταίων ημερών στα ελληνικά blogs, είναι με διαφορά κάποια από τα σχόλια στο post του Νίκου Δήμου "Υπάρχουν καλοί και κακοί δικτάτορες;". Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το post είχα σκοπό να κάνω μερικά copy/paste αλλά νομίζω ότι θα ήταν τραγικά υποκειμενική μια αποσπασματική απεικόνιση οπότε απλώς παραθέτω το link.(*)

2. Αφελής όπως είμαι, νόμιζα ότι από την στιγμή που κάνεις register ένα όνομα στο blogger (όνομα, όχι διεύθυνση blog) το έχεις μόνο εσύ, αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν κι άλλοι Harry στην ελληνική blogόσφαιρα. Τείθεται λοιπόν ένα θέμα (έστω και blogικής) ταυτότητας...

(*) Και επειδή είμαστε και λίγο παρεξηγησιάρηδες εδώ μέσα, δεν μιλάω ούτε για το ίδιο το blog ή τον συγγραφέα του (που άλλωστε δεν ευθύνεται για ό,τι δεν υπογράφει), ούτε για τον αριθμό των σχολίων, ούτε για το φαινόμενο που παρατηρείται γενικά στα σχόλια του εν λόγω blog. Μιλάω συγκεκριμένα για τα σχόλια που αφορούν στο συγκεκριμένο post.

Αντίθεοι! Ε, αντίθεοι!

Πάμε όλοι μαζί:
Γκούουουουζζζ φρα-μπα
Γκούουουουζζζ φρα-μπα...

Κάθε χρόνο το Edge foundation θέτει μια ερώτηση σε κορυφαίους επιστήμονες/διαννοούμενους, οι απαντήσεις των οποίων δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του foundation (και συνήθως αναδημοσιεύονται σε διάφορα έντυπα). Οι απαντήσεις στην περσινή ερώτηση "What do you believe is true even though you cannot prove it?" είναι και η βάση του βιβλίου "What we believe but cannot prove: Today's leading thinkers on science in the age of certainty" που πρόσφατα εκδόθηκε εδώ στην Αγγλία.
Φέτος η ερώτηση που τέθηκε "What is your dangerous idea?" έλαβε 117 απαντήσεις. Κάνω επικόλληση μία από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχω διαβάσει μέχρι τώρα:

Η απάντηση είναι από τον Leonard Susskind, φυσικού στο πανεπιστήμιο του Stanford και συγγραφέα του "The cosmic landscape"

The "Landscape"

Upd: Από τον ενθουσιασμό μου δεν σκέφτηκα καθόλου το licence της σελίδας, το οποίο δυστυχώς δεν επιτρέπει αναδημοσίευση. Θα αφήσω για λίγο ακόμα το κείμενο στο blog, αλλά τελικά θα πρέπει να το κατεβάσω. Τα links θα παραμείνουν πάντως.

Upd1: Κατέβασα το κείμενο της απάντησης. Δείτε όμως τα links. Θα βρείτε μερικές εξαιρετικά ενδιαφέρουσες απαντήσεις.

Από post του CrazyMonkey βρήκα αυτή τη λίστα στο BBC με 100 πράγματα που μάθαμε κατά την διάρκεια του 2005. Η λίστα αποτελείται κυρίως από στατιστικο-trivia, άλλα για γέλια και άλλα για κλάματα... Ιδού ένα δείγμα:

• Είναι 176 φορές πιο πιθανό να σε δολοφονήσουν από το να κερδίσεις το λόττο (lol)
• 1 στα 10 μωρά στην Ευρώπη συλλαμβάνεται σε κρεβάτι από το ΙΚΕΑ.
• Ένας τύπος από την Κίνα μπορεί να φουσκώσει μπαλόνια με το αυτί του...
• Το "=" επινοήθηκε από έναν Ουαλό μαθηματικό τον 16ο αιώνα που είχε βαρεθεί να γράφει "είναι ίσο με". Επέλεξε αυτό το σύμβολο γιατί "noe 2 thynges can be moare equalle".
• Η βασίλισσα της Αγγλίας είπε στον Bill Gates ότι δεν έχει κάτσει ποτέ μπροστά σε υπολογιστή όταν τον έκανε Sir (πράγμα που εξηγεί γιατί τον έκανε Sir να προσθέσω εγώ).
  
• 1 στους 4 έχει υποστεί identity theft ή ξέρει κάποιον που έχει υποστεί.
• Το χταπόδι όταν κινδυνεύει μπορεί να χρησιμοποιήσει 6 από τα πόδια του για να το παίξει... καρύδα (παίρνοντας το σχήμα κέλυφους καρύδας) ενώ την κάνει με ελαφρά με τα άλλα 2 πόδια.
• Από άποψη τακτικής οι πορτοκαλί οδοί είναι οι καλύτερες να αγοράσεις στην Μονόπολι (για το επιτραπέζιο μιλάει. Τώρα γιατί αυτό το ανακαλύψαμε το 2005 δεν ξέρω).
  
• Ο μέσος υπάλληλος ξοδεύει 14 εργάσιμες μέρες το χρόνο σε email, web browsing και τηλέφωνα (according to employment analysts Captor).
• Μόνο το 36% των εφημερίδων του πλανήτη είναι tabloids (αν ζούσες στην Αγγλία θα σου φαινόταν εντυπωσιακό).
• Είναι 10 φορές πιθανότερο να σε δαγκώσει άνθρωπος παρά αρουραίος.
• Θέλει 75 κιλά υλικών για να κατασκευαστεί ένα κινητό τηλέφωνο (χμμμ...)
• Στην Αγγλία μπορείς να στοιχηματίσεις το πότε θα πεθάνεις...
• Καταναλώνεις περισσότερη ενεργεια για να καλλιεργήσεις μια ντομάτα (όχι μόνη της φαντάζομαι) στην Αγγλία από το να την εισάγεις από την Ισπανία.
  
• Τα γιγαντιαία καλαμάρια τρώνε το ένα το άλλο, ειδικά κατά την διάρκεια του σεξ (κι εμείς θεωρούμε τις χειροπέδες kinky...)
• O Jimi Hendrix το έπαιξε gay για να μην πάει στρατό.
• Κάθε βασιλιάς/ισσα κοιτάει προς αντίθετη κατεύθυνση από τον προηγούμενο στα κέρματα της Αγγλίας (αισθάνομαι πολύ τιποτένιος που διαβάζω τέτοια τρίβια...)
• Από το 1993-2002 οι περισσότερες αυτοκτονίες στην Αγγλία έγιναν πρωτοχρονιά
• 1 στους 18 έχει τρίτη ρώγα...
• Η ισπανική γρίππη που σκότωσε 50 εκατομμύρια ανθρώπους το 1918-9 στην Ισπανία ήταν γνωστή ως η γαλλική γρίπη (στην Ισπανία επίσης αυτό που εμείς λέμε οθωμανικό σεξ είναι γνωστό ως the greek way, με αποτέλεσμα οι Έλληνες φοιτητές στο εξωτερικό να αντιμετώπιζονται άλλωτε με καχυποψία και άλλοτε με ενθουσιασμό από τις ισπανίδες συμφοιτήτριές τους...)
  
• Η γιαπωνέζικη λέξη "chokuegambo" περιγράφει την επιθυμία να υπήρχαν περισσότερα designer-brand μαγαζιά (Prada, Armani κλπ) στον δρόμο στον οποίο αναφέρεται ο ομιλητής(!!!). Δεν θα έλεγες τσοκουεγάμπο Ερμού ας πούμε, αλλά θα έλεγες τσοκουεγάμπο Φυλής για παράδειγμα.
• Τα καταστήματα (στην Αγγλία φαντάζομαι) που πουλάνε μουσικά όργανα πρέπει ετησίως να πληρώνουν κάποια χρήματα για πνευματικά δικαιώματα, για να καλύψουν την περίπτωση που κάποιος υποψήφιος αγοραστής, δοκιμάζωντας ένα όργανο, παίξει κάποια αναγνωρίσιμη μελωδία (thereby making a "public performance")...

Συμπέρασμα: Πρέπει να βρω έναν πιο εποικοδομητικό τρόπο να ξοδεύω το χρόνο μου... :-)