Στερεοφωνικά και μαρμελάδες

Ακούγωντας U2 και τον Bono με την πρόσφατη μπουρζουά στροφή του (με τελευταία μοίρα της στροφής τις χαριτωμένες εμφανίσεις του στο παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ) διαβάζω για το γαλλικό δημοψήφισμα. Οι ευρωΓάλλοι είπαν όχι. Στην μεριά του όχι βρίσκονται και οι εθνικιστικές εξάρσεις (Λε Πεν) κάτι που περιμένω να δω ακόμα περισσότερο εδώ στην Αγγλία, αν βέβαια τελικά γίνει εδώ το δημοψήφισμα. Το όχι σίγουρα ήρθε και σαν αποτέλεσμα των παρόντων πολιτικών συσχετισμών (δυσαρέσκεια απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, ενώ σίγουρα έπαιξε και το θέμα της Τουρκίας ρόλο).
Παρ' όλα αυτά το γαλλικό όχι, και το επερχόμενο Ολλανδικό, σίγουρα έρχεται να εναντιωθεί απέναντι στον νεο-φιλελεύθερο χαρακτήρα του προτεινόμενου κειμένου του Ευρωσυντάγματος. Η ευρωπαική ένωση ξεκίνησε ως οικονομική ένωση και το πολιτικό της σκέλος έρχεται μόνο ως συνέχεια και διεύρυνση του οικονομικού. Η ερωτευμένη Ευρώπη είναι ερωτευμένη με την Αμερικάνικη οικονομία. Γι αυτό ας Μπολονο-ποιήσουμε τα πανεπιστήμιά μας, ας ιδιωτικοποιήσουμε και το στρατό μας ακόμα.
Το θέμα τώρα είναι ποια θα είναι η αντίδραση από το υπουργικό συμβούλιο της ευρώπης. Πως θα αντιδράσει στο όχι από το ιδρυτικό μέλος της , και σε όσα όχι ακολουθήσουν. Στην Ολλανδία οι δημοσκοπήσεις δίνουν 59% στο όχι. Να γίνουν αλλεπάλληλα δημοψηφίσματα μέχρι να ψηφιστεί το ευρωσύνταγμα έχει ήδη αποκλειστεί σαν πιθανότητα, ενώ ο Μπαρόζο αν δεν κάνω λάθος απέκλεισε και την επαναδιαπραγμάτευση του κειμένου.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση έκρινε άσκοπο ένα δημοψήφισμα και αποφάσισε κοινοβουλευτικά. Ο μέσος έλληνας δεν έχει ιδέα για το τι αποφάσισε έμμεσα, μέσω της κυβέρνησής του.

Ώχου μωρέ αδερφέ... πως κάνεις έτσι...

Έγραψε ο Harry Τρίτη, Μαΐου 31, 2005 Ώρα: 12:28. Στο κάτω κάτω της γραφής μπορείτε να σχολιάσετε