<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d12898590\x26blogName\x3d%CE%A3%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://harryjar.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://harryjar.blogspot.com/\x26vt\x3d6767149568646578330', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Στερεοφωνικά και μαρμελάδες

Ρε... μήπως πέθανε ο γκαγκάριν;

Ελληνικά μαγαζιά στο Λονδίνο

Σάββατο, Απριλίου 06, 2013
Κοντεύω να κλείσω δεκαετία πλέον στην Αγγλία (η επέτειος τον Οκτώβρη αν θέλεις να μου πάρεις δώρο). Kατά καιρούς, όντας μετανάστης, όσο σκληροπυρηνικός και να είσαι, όλο και κάτι ελληνικό θα σου λείψει. Κάποια δεν αλλάζουν (προχθές χιόνιζε!), για κάποια κάτι γίνεται όμως.

Παραδοσιακά οι Έλληνες της Βρετανίας ήταν κατά βάση φοιτητές, δηλαδή προσωρινοί. Με την κρίση όμως ο τύπος του Έλληνα μετανάστη που εξάγουμε στο νησί έχει αλλάξει. Είναι περισσότερο μόνιμος πλέον και βλέπεις μεγαλύτερη αναλογία εργαζομένων προς φοιτητές (ή φοιτητές που μετά το πτυχίο μένουν να ψάξουν για δουλειά). Κι από το "Ελλαδάρα ρε! Ήλιος, θάλασσα, και Λευκό Πύργο λέμε - τί δεν καταλαβαίνεις; Ένα χρονάκι για την προϋπηρεσία και μετά πίσω" τώρα είμαστε κάπου ανάμεσα σε αγανάκτηση/θυμό με οτιδήποτε Ελληνικό και "ναι ΟΚ, αλλά που να γυρίσεις ρε φίλε τώρα;". Αυτή την φοβερή κοινωνιολογική μελέτη θα την κάνω σε άλλο ποστ όμως (την βλέπετε και στα διάφορα blog Ελλήνων του εξωτερικού) - άλλο θέλω να πω τώρα. 

Αυτή η αλλαγή του κόσμου λοιπόν, σε συνδυασμό  με την κατάσταση της Ελληνικής αγοράς έχει φέρει μια επιχειρηματική εξωστρέφεια με διάφορες Ελληνικές προσπάθειες να ξεφυτρώνουν στο Λονδίνο κατά βάση (αλλά και αλλού). Κάποιες από τις προσπάθειες είναι startups, κάποιες άλλες είναι εταιρείες με παρουσία στην Ελλάδα. Ένα βασικό συστατικό σε αυτές τις νέες προσπάθειες είναι ότι είναι μαγαζιά που θα στεκόντουσαν και στην Ελλάδα. Αυτό το λέω γιατί Ελληνικά εστιατόρια υπήρχαν ανέκαθεν εδώ, αλλά ήταν τουριστικού τύπου: έβλεπες μέσα από διακόσμηση με κύωνες και προτομές αρχαίων ελληνών, μέχρι σπάσιμο πιάτων από μεθυσμένους οικογενειάρχες. Ή με φαγητό που στην Ελλάδα θα το γύριζες πίσω. Εν ολίγοις, οι Έλληνες τα αποφεύγαμε.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν μια λίστα εδώ με αυτά τα νέα μαγαζιά, την οποία θα ανανεώνουμε:

* the life goddess : Ελληνικό deli με χώρο για να κάτσεις για καφέ ή φαγητό. Φτιάχνουν και φραπέ, ελληνικό, freddo κλπ. (αν είσαι Έλληνας του εξωτερικού θα το εκτιμήσεις αυτό). Σε κεντρικό σημείο απέναντι από το UCL.  Πουλάνε και διάφορα για το σπίτι - από γραβιέρα Κρήτης μέχρι ελληνικά κρασιά και πασατέμπο. Τα περισσότερα παιδιά που δουλεύουν εκεί είναι Έλληνες και απ'ότι κατάλαβα είναι η πρώτη τους προσπάθεια. Hint: Η σπανακόπιτα τα σπάει (αν και λίγο μικρά τα κομμάτια). http://www.thelifegoddess.com/

* Carpo: Το ανακαλύψαμε τυχαία στο κεντρικό Λονδίνο σήμερα το πρωί. Βγαίνοντας στην Piccadilly. Πολύ φιλικό το προσωπικό και οι ιδιοκτήτες που σήμερα ήταν εκεί. Καφές, ξηροί καρποί και σοκολάτα. Αγοράσαμε φρεσκοκομμένο ελληνικό μετά από χρόνια! Είναι το δεύτερο μαγαζί της εταιρείας - το πρώτο είναι στην Αθήνα. https://www.facebook.com/CarpoLondon



* Mazi Notting Hill : Ελληνικό εστιατόριο δίπλα στο σταθμό του Notting Hill Gate. Τα παιδιά εισάγουν πολλά από τα υλικά από Ελλάδα. Είναι στο TODO list. http://www.mazi.co.uk/ 

* Little Greek Pie: Startup με Ελληνικές πίτες δίπλα στο σταθμό της Goodge Street.  Επίσης στο TODO list http://www.littlegreekpie.com/


Ετικέτες ,

Θα σε πάρει και θα σε σηκώσει

Κυριακή, Μαρτίου 11, 2012

Καιρό μετά, αφού φύγεις, είναι πάντα θολή η ανάμνηση της αναχώρησης. Όπως όταν χτυπάς δυνατά στο πρόσωπο, μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι έγινε. Με στιγμές μόνο να πικάρουν στη μνήμη σου. Άκυρες στιγμές, χωρίς προφανή σημασία.

Θυμάμαι να κοιτάζω το ρολόι στον τοίχο του δωματίου μου στην Αθήνα. Έχοντας ετοιμάσει την βαλίτσα μου, περίμενα να έρθει η ώρα να φύγω για το αεροδρόμιο. Θυμάμαι το χρώμα του τοίχου, ότι το ρολόι είχε γύρει λίγο προς τα αριστερά, ότι η πόρτα από κάτω του ήταν ανοιχτή, ότι ήμουν άυπνος. Δεν θυμάμαι την ώρα, αλλά θυμάμαι ότι ήταν μεσημέρι.

Μόνο τέτοιες αναμονές θυμάσαι. Και τα βράδυα. Ποτέ στην σωστή σειρά όμως. Μπερδεύονται οι εικόνες και γίνονται trailer με σειρά όχι χρονολογική - με σειρά προτεραιότητας.

Η επόμενη αναμονή με βρίσκει με γερμανική τηλεκάρτα στο μόναχο να τηλεφωνώ ελλάδα. Και η επόμενη στον 13ο όροφο των, κατεδαφισμένων πλέον, εστιών του πανεπιστημίου στο Birmingham. Να κοιτάω το ξυπνητήρι γραφείου που κουβάλησα μαζί μου. Θυμάμαι την μικρή γωνία που σχημάτιζαν οι δείκτες του ρολογιού αλλά δεν θυμάμαι σε ποια μεριά είχαν γυρίσει - αν κοιτούσα σωστά ή ανάποδα.

Θυμάμαι την αίσθηση να χάνεις τα ποιο βασικά δεδομένα. Να μην έχεις ούτε καν την αυτοπεποίθηση να μιλήσεις. Να φοβάσαι να βγεις σε μπαρ με παρέα Άγγλων γιατί η δυνατή μουσική σε φέρνει σε τρομερή αμηχανία - φοβάσαι ότι δεν θα καταλαβαίνεις (και θα γίνεσαι βάρος) στους γύρω σου ενώ αυτοί συνεννοούνται μια χαρά. Όχι εντελώς αβάσιμα. Όπως γελοιωδώς, χρειάστηκε να συνεννοήσαι με χειρονομίες στο ψιλικατζίδικο όταν ξέχασες τη λέξη για το kalamaki.

Με τους ντόπιους δεν έχεις τα κοινά σημεία αναφοράς που έχεις συνηθίσει να χρησιμοποιείς για να σπάει ο πάγος. Ο χυμός μήλο δεν έχει την ίδια γεύση. Το ψάρι μπορεί να είναι junk food. Η χοιρινή μπριζόλα είναι χειρότερη από την βοδινή. Δεν υπάρχει κρύος καφές (εκτός από τις πάστες στα starbucks). Και συγκριτικά, μάλλον είσαι αγενής.

Και είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή, που μπορεί να σου φανεί δελεαστικό να υποχωρήσεις στο comfort zone των μισαλλόδοξων ομοεθνών σου. Αυτών που τρώνε κατεψυγμένη σπανακόπιτα της μαμάς και βγαίνουν μόνο όταν έχει hellenic night. Με λίγη τύχη θα αποφύγεις τα big fat greek nights. Ή αν είσαι ακόμα πιο τυχερός θα πεισμώσεις και θα σου φανεί αποκρουστικό.

...

Και θυμάμαι την πρώτη βόλτα στο Λονδίνο, καθισμένος σε ένα σκαμπό σε γωνιακό καφέ στο κέντρο να κοιτάω τον απέναντι τοίχο. Δεν μπορώ να εστιάσω πάνω στον τοίχο - κάθε φορά που το κάνω αλλάζει και γίνεται ο τοίχος της βουλής, του βρετανικού μουσείου και μιας αγγλικανικής εκκλησίας. Θυμάμαι την αίσθηση όμως.



Είναι εύκολο να νομίσεις ότι στο εξωτερικό τα πράγματα είναι ακριβώς όπως στην Ελλάδα στα θετικά - χωρίς κανένα από τα αρνητικά. Δεν είναι. Είναι δύσκολη η προσαρμογή. Σε αλλάζει. Σε παίρνει και σε σηκώνει. Κι αν έχεις τα κότσια σε γυρνάει ανάποδα και σε ταρακουνάει μέχρι να πέσει ότι έχει μείνει στις τσέπες σου. Και είναι η διαδικασία να τις ξαναγεμίσεις που σε κάνει να αμφισβητήσεις τα πάντα. Που σε κάνει καλύτερο. Που σε κάνει να λες ότι, τελικά, ναι, άξιζε.

...



Πραγματικός Λονδρέζος είναι λέει, ο πρώτης γενιάς μετανάστης. Που η πόλη τον χτυπάει σκληρά στην αρχή, και πασχίζοντας καταφέρνει να αλλάξει ο ίδιος την μορφή του. Και που εν τέλει μετατρέπει το μυστήριο και το άγνωστο σε συνήθεια.

Ετικέτες , , , ,

Just so you know...

Παρασκευή, Οκτωβρίου 22, 2010
(Birthday) wishes' enjoyability, depending on the delivery medium

Ετικέτες , ,

banksyism

Τετάρτη, Μαΐου 05, 2010
Στην Ελλάδα έχουμε μπερδέψει την πολιτική με την αισθητική




"Nα είσαι χαμογελαστός, απαλός και ολοστρόγγυλος.
Για να μην γδάρεις κανέναν όπως κατρακυλάς
Kουνώντας απειλητικά στην σφιγμένη σου γροθιά το αιχμηρό σου τηλεκοντρόλ"

Ετικέτες , , ,

Κυριακές

Σάββατο, Φεβρουαρίου 13, 2010
Λίγες μέρες του χρόνου απεχθάνομαι όσο την Καθαρά Δευτέρα

Ούτε καν τις Κυριακές...




Photo: Kite - Uploaded on September 24, 2009 by Mark-F

Ετικέτες , ,

Ποιον αγαπάς περισσότερο μικρέ harryjarry?

Σάββατο, Οκτωβρίου 03, 2009
Είναι καιρός από την τελευταία φορά που βρήκα χρόνο να γράψω εδώ... Τα ρίχνω όλα στην καινούρια δουλειά, στους ρυθμούς ζωής που ακολουθώ τον τελευταίο καιρό με projectaκια (λέμε τώρα) από δω κι απο κει, και στο friendfeed και το twitter με τα οποία ικανοποιώ τους όποιους παροξυσμούς εκφραστικότητας ή/και γνωμοδωσίας (αζήτητης πάντα)...

Εξακολουθώ να κατοικοεδρεύω στην Ινγλαντέρα, επισκέπτης για αυτό το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα προς εξάσκηση αυτού του ίδιου δικαιώματος που όντας κάτοικος της Ελλάδας είχα κάποτε επιδεικτικά αγνοήσει. Όχι, δεν θα είναι άλλο ενα παραλήρημα για την σημασία της ψήφου αυτό, μας τα παν άλλοι. Ο καθένας έχει την δική του προσωπική αυτοεκτίμηση άλλωστε και ένα ποστ σε blog με σουρεαλιστικό τίτλο δύσκολα θα του την αλλάξει.

...


Δυο-τρεις don julio σε μπαράκι στο Χολαργό και φίλη με αφήνει μπροστά στην εθνική άμυνα να πάρω ταξί. Πίσω μου ένας φαντάρος περικυκλώνει τη σκοπιά που μερικά χρόνια πριν, ατρόμητος φυλούσα, μην μείνει αφύλαχτο το κέντρο της Αθήνας από τον οχτρό. Πάντα με πιάνει νοσταλγία σε μέρη που κάποτε έζησα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το σχολείο μου, οι περιοχές που βγαίναμε πιτσιρικάδες, εκείνο το στιχάκι γραμμένο με σπρέι στο τοίχο απένταντι από το παράθυρο ενός εφηβικού έρωτα...

Αλλά είναι η αίσθηση της Αθήνας που μου χει λείψει και δεν το συνειδητοποιώ παρά μόνο όταν καμιά φορά τώρα, ως σύντομος επισκέπτης, έρχομαι αντιμέτωπος -κυρίως- με την νύχτα της. Μια από τις μεγάλες διαφορές ανάμεσα σε Αθήνα και Λονδίνο είναι ακριβώς αυτή η αίσθηση τελικά. Η Αθήνα, είναι μια (let's face it) άσχημη πόλη. Αλλά είναι μια πόλη ζωντανή, που με κάνει και θέλω να την περπατήσω το βράδυ (δίνοντας μου και μια άισθηση ασφάλειας που δεν έχω στο Λονδίνο τις αντίστοιχες ώρες). Να την περπατήσω αργόσυρτα, με τους ήχους της και μουσική υπόκρουση κάτι ανάμεσα σε madrugada, αγγελάκα και the last shadow puppets. Λιγότερο jazz ή funk απ' το Λονδίνο αλλά και κάπως περισσότερο αυθεντική μες την ασχήμια της.

Περίεργο συναίσθημα να είσαι σπίτι σου σε δύο τόσο διαφορετικά μέρη. Σαν εκείνη τη θεία σου με την τσιριχτή φωνή που πιτσιρίκος, σε ρωτούσε: "και ποιον αγαπάς περισσότερο μικρέ harryjarry; τον μπαμπά ή την μαμά;"

Ετικέτες , , ,

iPhone προγράμματα σε Cosmote και Vodafone

Δευτέρα, Μαρτίου 30, 2009
Μιας και έχουν πέσει στο μάτι μου διάφορα posts για την είσοδο της Cosmote στην Ελληνική αγορά του iphone είπα να ρίξω μια ματιά στα διάφορα προγράμματα συμβολαίου που πάνε μαζί. Να σημειώσω ότι έχω iPhone από την O2 στην αγγλία εδώ και περίπου 4-6 μήνες. Η Ο2 ´εχει την αποκλειστικότητα στην αγορά και δίνει το iphone μόνο σε συμβόλαια πού έχουν unlimited data plans. Έχω την εντύπωση πως ήταν μέχρι πρόσφατα πολιτική της Apple να το δίνει σε εταιρίες που θα το δίνουν μόνο με τέτοια plans και για αυτό είχαν και κάποια προβλήματα με την Rogers στον Καναδά που προσπάθησε να το δώσει με συγκεκριμένο αριθμό MBs. Αυτό έχει αλλάξει όπως είναι προφανές από το παράδειγμα της Ελλάδας (αλλά και σε άλλες χώρες στις οποίες διατέθηκε το iphone πρόσφατα).
Για το συγκεκριμένο τηλέφωνο βέβαια ένα 80% της χρήσης του περιλαμβάνει χρήση internet είτε για να διαβάσεις τα νέα (πάρα πολλά site πλέον έχουν iphone specific interface), να δείς που είσαι στο χάρτη και να ψάξεις κάτι, email, twitter οτιδήποτε.
Είχα λοιπόν περιέργεια να δω πως θα λειτουργήσει στις διαφορετικές συνθήκες της Ελλάδας. Οι τιμές των συμβολαίων είναι μυθικά ψηλές!!! Πληρώνω £35 λίρες τον μήνα για unlimited data, 600 λεπτά ομιλίας (οπουδήποτε) και 1000 μηνύματα. Το αντίστοιχο πακέτο στην cosmote είναι πάνω από 100 ευρώ! Πιθανόν βέβαια γενικά τα πακέτα (ασχέτως iphone) να είναι τόσο ακριβά, αλλά όπως και να έχει ήταν ένα σοκ - ειδικά αν λάβεις υπ'όψιν τους μισθούς στην Ελλάδα...

Ετικέτες , ,



eXTReMe Tracker