Το φαινόμενο της παραλίας
Δεν αντέχω την ζέστη. Παθαίνω πλάκα. Ξυπνάω κουρασμένος, κυκλοφορώ με πατίνια για μην περπατάω, ανοίγω τα μάτια εναλλάξ -ποτέ ταυτόχρονα- κλπ. Όταν είμαι Ελλάδα βέβαια δεν με χαλάει καθόλου. Είναι το φαινόμενο της παραλίας... Δεν έχει σημασία να είσαι στην παραλία... σημασία έχει να ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή μπορείς να πας. Να ξέρεις ότι όποτε θέλεις (όποτε μπορείς είναι στην πραγματικότητα) παίρνεις τα ((5**2)*sqrt(16)+sqrt(122)) κυβικά σου (έλα γελοίο είναι) και σε 20 λεπτάκια θα είσαι αγγαλιά με ένα πλαστικό freddo να εξιτάρεις την μελανίνη σου. Εκεί είναι όλη η ουσία. Because I can... Η δυνατότητα του να πας είναι που κάνει τη διαφορά. Γιατί στην πραγματικότητα ακόμα κι όταν είμαι Ελλάδα όλο και με κάτι έχω μπλέξει και καταλήγω να μην πηγαίνω συχνά για μπάνιο.
Και βέβαια δεν είναι μόνο η παραλία, είναι και το καλοκαιρινό μπαράκι, η επίδραση της ζέστης στο αντίθετο φύλο, η τεκίλα (αυτό είναι βέβαια παντώς καιρού), η φράση "που θα πας διακοπές"... Σε σημείο που παίζει από radiohead και system of a down (παρεπιπτόντως το πρόσφατο άλμπουμ τους είναι πολύ καλό, να το κατεβάσεις) να αρχίσεις να ψιλοκουνιέσαι με το "πάμε όλοι μαζίιιιιιιιιι - σε μιΑ παραλίιιιιιαααα" (με τη θεία κλπ).
Φέτος λοιπόν, το πήρα απόφαση. Δεν θα κατέβω Ελλάδα το καλοκαίρι (παρά μόνο για καμιά βδομάδα ίσως). Αποφάσισα να περάσω το καλοκαίρι μου με μελέτη και περισυλλογή. Και επειδή ας μην κοροιδευόμαστε δεν παίζει να γίνει αυτό στην Ελλάδα, θα κάτσω εδώ στο καλοκαιρινό Birmingham μόνος, μαζί με τον O'Reilly και τα καρυδότσουφλά του.
Το εκνευριστικό, όπως λέει και η βραστή Σοφία, είναι να πιάνουμε 32άρες εδώ στην Αγγλία (θερμοκρασία εννοώ). Η Αγγλία είναι χειμωνιάτικη χώρα. Ή τουλάχιστον έτσι την βλέπω εγώ. Και να ιδρώνεις με φόντο το κόκκινο τούβλο είναι κάπως σουρεαλιστικό, όπως και να χει...
Στο κόκκινο τούβλο ήθελα να εστιάσεις αλλά είναι λίγο δύσκολο να σου ξεφύγει το ελικόπτερο
Προς όσους καθήσαν να βγάλουν τα κυβικά:
1ον: Βαριέσαι ε;
2ον: Ναι, παπί έχω. Δεν φαίνεται και τόσο καλή επένδυση μια μεγαλύτερη μηχανή τώρα που έρχομαι Ελλάδα 15-45 μέρες το χρόνο... Άσε που η συγκεκριμένη πάπια είναι και ηρωική. Έχει βγάλει στρατό, Κρήτη, Ρόδο, Σέριφο, Σαντορίνη και ούτε εγώ θυμάμαι που αλλού. Σε μία έκρηξη δημιουργηκότητας όταν το είχα πάρει, γύρω στα 19-20, του έδωσα και όνομα: David. Φιλόξο όνομα, με την φιλοδοξία να εστιάζεται στην ελπίδα ότι ο γιος του (η επόμενη μηχανή που θα πάρω δηλαδή) θα είναι Davidson. Τις ντομάτες σε καφάσι και να τις στείλετε στο Birmingham. Είναι ακριβές εδώ...
Και βέβαια δεν είναι μόνο η παραλία, είναι και το καλοκαιρινό μπαράκι, η επίδραση της ζέστης στο αντίθετο φύλο, η τεκίλα (αυτό είναι βέβαια παντώς καιρού), η φράση "που θα πας διακοπές"... Σε σημείο που παίζει από radiohead και system of a down (παρεπιπτόντως το πρόσφατο άλμπουμ τους είναι πολύ καλό, να το κατεβάσεις) να αρχίσεις να ψιλοκουνιέσαι με το "πάμε όλοι μαζίιιιιιιιιι - σε μιΑ παραλίιιιιιαααα" (με τη θεία κλπ).
Φέτος λοιπόν, το πήρα απόφαση. Δεν θα κατέβω Ελλάδα το καλοκαίρι (παρά μόνο για καμιά βδομάδα ίσως). Αποφάσισα να περάσω το καλοκαίρι μου με μελέτη και περισυλλογή. Και επειδή ας μην κοροιδευόμαστε δεν παίζει να γίνει αυτό στην Ελλάδα, θα κάτσω εδώ στο καλοκαιρινό Birmingham μόνος, μαζί με τον O'Reilly και τα καρυδότσουφλά του.
Το εκνευριστικό, όπως λέει και η βραστή Σοφία, είναι να πιάνουμε 32άρες εδώ στην Αγγλία (θερμοκρασία εννοώ). Η Αγγλία είναι χειμωνιάτικη χώρα. Ή τουλάχιστον έτσι την βλέπω εγώ. Και να ιδρώνεις με φόντο το κόκκινο τούβλο είναι κάπως σουρεαλιστικό, όπως και να χει...
Στο κόκκινο τούβλο ήθελα να εστιάσεις αλλά είναι λίγο δύσκολο να σου ξεφύγει το ελικόπτερο
Προς όσους καθήσαν να βγάλουν τα κυβικά:
1ον: Βαριέσαι ε;
2ον: Ναι, παπί έχω. Δεν φαίνεται και τόσο καλή επένδυση μια μεγαλύτερη μηχανή τώρα που έρχομαι Ελλάδα 15-45 μέρες το χρόνο... Άσε που η συγκεκριμένη πάπια είναι και ηρωική. Έχει βγάλει στρατό, Κρήτη, Ρόδο, Σέριφο, Σαντορίνη και ούτε εγώ θυμάμαι που αλλού. Σε μία έκρηξη δημιουργηκότητας όταν το είχα πάρει, γύρω στα 19-20, του έδωσα και όνομα: David. Φιλόξο όνομα, με την φιλοδοξία να εστιάζεται στην ελπίδα ότι ο γιος του (η επόμενη μηχανή που θα πάρω δηλαδή) θα είναι Davidson. Τις ντομάτες σε καφάσι και να τις στείλετε στο Birmingham. Είναι ακριβές εδώ...
Έγραψε ο Harry
Τρίτη, Ιουνίου 21, 2005 Ώρα: 21:15.
Στο κάτω κάτω της γραφής μπορείτε να σχολιάσετε
21/6/05 22:34Κρήτη, Ρόδο, Σέριφο, Σαντορίνη;
πού ενδιαφέρον!
Γράψε μας κάτι για την Σέριφο και κάτι θα κάνουμε για τις ντομάτες!
22/6/05 01:13
Ωραία η Σέριφος. Όχι για πολύ αν βαριέσαι εύκολα. Για κάποιο περίεργο λόγο βέβαια, το μεγαλύτερο μέρος των δρόμων δεν είναι ασφαλτοστρωμένοι βέβαια. Έχεις δει παπί motocross?
» Δημοσίευση σχολίου