Στερεοφωνικά και μαρμελάδες

Μοναδικό χρήσιμο συμπέρασμα από την μισάωρη εβδομάδα που πέρασα στην Ελλάδα ήταν ότι πρέπει να αρχίσω να πίνω. Με τρόμο συνηδειτοποιώ πως η ακούσια αποχή μου από το αλκοόλ τον τελευταίο χρόνο είχε δραματικές επιπτώσεις στις αντοχές, του κατά τα άλλα συμπαθητικού, συκωτιού μου. Το οποίο με μούνζτωσε.
Υπήρξαν βεβαια και άλλα περισσότερο τετριμμένα συμπεράσματα όπως (το αξίωμα ουσιαστικά και όχι συμπέρασμα) ότι οι Τούρκοι είναι πονηροί και τρων το φαγητό μας ενώ εμείς στο Γιουνανιστάν, οι Ρωμιοί δηλαδή, καλοί, άξιοι και κάποια στιγμή θα πάρουμε πίσω την Ινσταμπούλ αφού ρίξουμε μια ζεϊμπεκιά προς ΦΥΡΟΜ μεριά γιατί η Μακεδονία είναι ελληνική. Όπως και η φέτα που στο Tesco την πουλάνε £1.39 τα 200g.

Δυσάρεστο το ταξίδι της επιστροφής κυρίως λόγω του -ολυμπιακών διαστάσεων- κώλου της αεροσυνοδού που με ξυπνούσε ανά 5 λεπτά σκουντώντας με. Πίσω στο νησί με μηδέν όρεξη για δουλειά και μετακομίσεις.
Μιας και την έχουμε μεγάλη εδώ πέρα, έκανα ένα καλό πέρασμα από την ελληνική blogόσφαιρα για να διαπιστώσω ότι γίνεται επικίνδυνα εσωστρεφής αλλά ευτυχώς παραμένει ορθολογική.

Καλή συνέχεια :)

Έγραψε ο Harry Παρασκευή, Ιουνίου 02, 2006 Ώρα: 01:44. Στο κάτω κάτω της γραφής μπορείτε να σχολιάσετε