Συλλογική μνήμη - Φωτιές
Έχοντας μεγαλώσει στην Ελλάδα έχω ακούσει (και κάποια στιγμή σχεδόν πείστηκα) ότι "δεν αλλάζει τίποτα", "τι να κάνεις;". Μεγαλώνοντας σε μια χώρα που συνεχώς ακούς ότι τίποτα δεν λειτουργεί είναι εύκολο να πειστείς ότι απλώς "έτσι είναι". Ότι το κράτος σαν μηχανισμός, εξ' ορισμού δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Δεν είναι έτσι όμως. Έτσι είναι όσο επιτρέπουμε εμείς να είναι έτσι. Έτσι είναι στο βαθμό που και εμείς λειτουργούμε έτσι. Η ζωή στο εξωτερικό βοηθάει να δεις την εικόνα σε zoom out για να το καταλάβεις αυτό.
Όλοι φοβόμαστε ότι αυτό που γίνεται στην Ελλάδα αυτές τις μέρες θα ξεχαστεί. Όταν πάψει να είναι πλέον επικαιρότητα θα είναι ψιλά γράμματα. Έτσι άλλωστε έχει γίνει και στο παρελθόν. Είναι η πρώτη φορά από τη γέννηση της ελληνικής blogόσφαιρας που γίνεται κάτι τέτοιο. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως αυτή η κοινότητα θα εκφράσει χωρίς το φίλτρο των ΜΜΕ την κοινή γνώμη. Πώς θα αντιδράσει και πώς θα επηρεάσει. Είναι σημαντική η συνεισφορά που μπορούμε να έχουμε από εδώ. Η καταγραφή και συνεχόμενη συζήτηση, που δεν σβήνει μαζί με τους τίτλους τέλους του δελτίου ειδήσεων, η συνεχόμενη παρακολούθηση ενός θέματος χωρίς διάλλειμα για διαφημίσεις.
Αλλά ας μην γελιόμαστε: Όσο και αν αλλάξουν το τοπίο οι νέες τεχνολογίες (γιατί θα το αλλάξουν άμεσα) αλλαγή από τον καναπέ, δεν θα γίνει. Βοηθούν να θυμόμαστε, να ακουγόμαστε ευκολότερα. Ως εκεί. Η κατακραυγή που καλώς (γεννιέται και) εκφράζεται εδώ, εξαργυρώνεται χωρίς πληκτρολόγιο.
Η συλλογική μνήμη είναι κάτι που ορίζουμε εμείς. Και επιτέλους στην Ελλάδα θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να πάσχουμε από συλλογική αμνησία όταν χρειάζεται.
Update:
Πολύ καλό ποστ από τον cosmix
Τις καίει;
Δεν είναι έτσι όμως. Έτσι είναι όσο επιτρέπουμε εμείς να είναι έτσι. Έτσι είναι στο βαθμό που και εμείς λειτουργούμε έτσι. Η ζωή στο εξωτερικό βοηθάει να δεις την εικόνα σε zoom out για να το καταλάβεις αυτό.
Όλοι φοβόμαστε ότι αυτό που γίνεται στην Ελλάδα αυτές τις μέρες θα ξεχαστεί. Όταν πάψει να είναι πλέον επικαιρότητα θα είναι ψιλά γράμματα. Έτσι άλλωστε έχει γίνει και στο παρελθόν. Είναι η πρώτη φορά από τη γέννηση της ελληνικής blogόσφαιρας που γίνεται κάτι τέτοιο. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως αυτή η κοινότητα θα εκφράσει χωρίς το φίλτρο των ΜΜΕ την κοινή γνώμη. Πώς θα αντιδράσει και πώς θα επηρεάσει. Είναι σημαντική η συνεισφορά που μπορούμε να έχουμε από εδώ. Η καταγραφή και συνεχόμενη συζήτηση, που δεν σβήνει μαζί με τους τίτλους τέλους του δελτίου ειδήσεων, η συνεχόμενη παρακολούθηση ενός θέματος χωρίς διάλλειμα για διαφημίσεις.
Αλλά ας μην γελιόμαστε: Όσο και αν αλλάξουν το τοπίο οι νέες τεχνολογίες (γιατί θα το αλλάξουν άμεσα) αλλαγή από τον καναπέ, δεν θα γίνει. Βοηθούν να θυμόμαστε, να ακουγόμαστε ευκολότερα. Ως εκεί. Η κατακραυγή που καλώς (γεννιέται και) εκφράζεται εδώ, εξαργυρώνεται χωρίς πληκτρολόγιο.
Η συλλογική μνήμη είναι κάτι που ορίζουμε εμείς. Και επιτέλους στην Ελλάδα θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να πάσχουμε από συλλογική αμνησία όταν χρειάζεται.
Update:
Πολύ καλό ποστ από τον cosmix
Τις καίει;
Ετικέτες fire, greece, nagging
Έγραψε ο Harry
Κυριακή, Αυγούστου 26, 2007 Ώρα: 11:14.
Στο κάτω κάτω της γραφής μπορείτε να σχολιάσετε
27/8/07 20:16Kalo post Harry mou.
Alla mou kanei san na ekopses to teleutaio kommati.."Και επιτέλους στην Ελλάδα θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να πάσχουμε από συλλογική αμνησία όταν χρειάζεται......."
xx
27/8/07 20:23
Αν εννοείς να αναφερθώ στις επικείμενες εκλογές συμπληρώνοντας με ένα "πάνω από την κάλπη" για παράδειγμα, δεν έχεις άδικο. Αυτός όμως είναι μόνο ένας από τους τρόπους που ενεργά μπορούμε να συμμετέχουμε. Πιθανόν ο σημαντικότερος βέβαια, αλλά ήθελα να αναφερθώ συνολικά σε στάση ζωής.
28/8/07 14:00
Καλημέρα!! Πολύ ωραίο post. Συμφωνώ μαζί σου harry, η συλλογική μνήμη χρειάζεται σε ολόκληρη τη ζωή σου και όχι μόνο στις εκλογές, γι'αυτό ξεχνάμε συνεχώς ότι μας συμβαίνει... ή καλύτερα ότ δεν προβάλουν τα κανάλια ;)
30/9/07 15:45
Paei polus kairos pia.. Mas eleipses :)
» Δημοσίευση σχολίου