Οι κακοί "μπλόκερς" και το τέλος της δημοσιογραφίας
Μαθαίνω από το mediaBlog μέσω Nylon για την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ που αναφέρει ότι οι μαχόμενοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι έχουν στοχοποιηθεί ανάμεσα σε άλλους και από "μπλόκερς" (sic).
Είμαστε γνωστοί στοχοποιοί εμείς οι μπλοκερς. Μπλοκάρουμε αόρατα κατά πάντων. Κρυμμένοι πίσω απ' τα μπλοκάκια μας παίζουμε βελάκια με στόχους κολάζ από φωτογραφίες δημοσιογράφων.
Η ομαδοποίηση των bloggers είναι τουλάχιστον ατυχής - blogger είναι ο οποιοσδήποτε και όχι μόνο όποιος προέρχεται από μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Στην Ελλάδα ίσως είναι ακόμα διακριτός ένας μικρός διαχωρισμός αλλά κι αυτό οφείλεται στην χαμηλή συγκριτικά διείσδυση του ιντερνετ στην αγορά.
Κατά δεύτερον, διαβάζω παντού τον τελευταίο καιρό για το τέλος της δημοσιογραφίας όπως την ξέραμε και τον τρομερό αντίκτυπο που θα έχει στο επάγγελμα η νέα εποχή που τους αντικαθιστά κλπ. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω πόσο παίζει αυτό στον ελληνικό τύπο αλλά στον αγγλικό και κυρίως στον αμερικάνικο παίζει πολύ. Σε μια πρόσφατη ομιλία του στο LSE o Clay Shirky το ανέφερε λέγοντας ότι μπορεί οι δημοσιογράφοι να το ανακαλύπτουν τώρα αλλά εμείς το ξέραμε εδώ και καιρό. Χιουμοριστικά συμπλήρωσε ότι θα δυσκολευτούν να βρουν συμπόνοια με τέτοια φήμη που κουβαλάνε.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι το επάγγελμα του δημοσιογράφου όπως το ξέρουμε σήμερα (ειδικά όπως το ξέρουμε στην ελλάδα) έχει μετρημένες μέρες και αυτό είναι δυστυχώς ή ευτυχώς αναπόφευκτο. Η πιο ακριβής αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν είναι συνολικά το επάγγελμα της δημοσιογραφίας που θα επηρεαστεί αλλά κυρίως δημοσιογράφοι που απλώς αναμεταδίδουν την πληροφορία.
Αυτό που οι αμερικάνοι λένε investigative journalism, οι δημοσιογράφοι δηλαδή που παράγουν έργο ερευνώντας σε βάθος και μακροπρόθεσμα ένα θέμα δεν έχει να φοβηθεί και πολλά. Δυστυχώς στην Ελλάδα τέτοιου είδους δημοσιογραφία είναι μάλλον περιορισμένη (δεν μου έρχεται κάποιο παράδειγμα τώρα). Αυτού του είδους η δημοσιογραφία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε μια δημοκρατία (με την σημερινή της τουλάχιστον μορφή) και παρότι έχω διαβάσει διάφορα άρθρα που κινδυνολογούν, ακριβώς επειδή παράγει πρωτότυπο έργο δεν θα επηρεαστεί παρά μόνο θετικά από τα καινούρια media.
Φυσικά δεν είναι οι κακοί μπλόκερς που στοχοποιούν τους δημοσιογράφους που θα δημιουργήσουν το "πρόβλημα". Είναι μια ολόκληρη εποχή που αλλάζει στον τρόπο που ενημερωνόμαστε, συζητάμε και πλέον αλληλεπιδρούμε. Ένα πρώτο δείγμα της είναι τα blogs. Για αυτό και είναι όχι μόνο άτοπη αλλά και μάταιη αυτή η "διαμάχη" που έχει χορογραφηθεί τα τελευταία 2-3 χρόνια στον ελληνικό τύπο με τα blogs (οι παλιότεροι θα θυμούνται ιστορικές ίντριγκες).
Σκεφτόμουν φωναχτά τις προάλλες στο twitter ότι οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα έχουν τόσο κακή φήμη που κανέναν δεν θα πειράξει η επερχόμενη αλλαγή. Σωστά ο kcorax μου απάντησε ότι στην ελλάδα είμαστε τόσο γκρινιάρηδες που όλοι έχουν κακή φήμη. Οι δημοσιογράφοι έχουν πάρει κανονάκι βέβαια, έχουν και δικό τους σύνθημα. Είναι όμως όλη αυτή η κατάχρηση και κακή πρακτική που πρόκειται να αλλάξει από το "πρώην κοινό" που πλέον συμμετέχει ενεργά.
Η πραγματικότητα είναι ότι πολλοί από τους σημερινούς δημοσιογράφους δεν θα βρουν θέση στο αυριανό τοπίο. Και σίγουρα θα υπάρξει ο ανάλογος αντίκτυπος στον αριθμό θέσεων εργασίας στις εφημερίδες - κάποιες θα κλείσουν - όπως τώρα γίνεται στην Αμερική. Αυτοί που έχουν να χάσουν όμως, είναι αυτοί που σήμερα βλέπουν παντού κακούς μπλόκερς και ομαδοποιούνται για να τους διώξουν. Αρνούμενοι να προσαρμοστούν στο αναπόφευκτο αύριο που σε τελική ανάλυση έχει να τους προσφέρει τρομερές νέες δυνατότητες αν αποφασίσουν να εγκλιματιστούν.
Όπως διευκρινίζει ο Όνειρος, δεν είναι ότι θα πεθάνει η δημοσιογραφία - απλώς θα αλλάξει to business model και οι πρακτικές της.
Είμαστε γνωστοί στοχοποιοί εμείς οι μπλοκερς. Μπλοκάρουμε αόρατα κατά πάντων. Κρυμμένοι πίσω απ' τα μπλοκάκια μας παίζουμε βελάκια με στόχους κολάζ από φωτογραφίες δημοσιογράφων.
Η ομαδοποίηση των bloggers είναι τουλάχιστον ατυχής - blogger είναι ο οποιοσδήποτε και όχι μόνο όποιος προέρχεται από μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Στην Ελλάδα ίσως είναι ακόμα διακριτός ένας μικρός διαχωρισμός αλλά κι αυτό οφείλεται στην χαμηλή συγκριτικά διείσδυση του ιντερνετ στην αγορά.
Κατά δεύτερον, διαβάζω παντού τον τελευταίο καιρό για το τέλος της δημοσιογραφίας όπως την ξέραμε και τον τρομερό αντίκτυπο που θα έχει στο επάγγελμα η νέα εποχή που τους αντικαθιστά κλπ. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω πόσο παίζει αυτό στον ελληνικό τύπο αλλά στον αγγλικό και κυρίως στον αμερικάνικο παίζει πολύ. Σε μια πρόσφατη ομιλία του στο LSE o Clay Shirky το ανέφερε λέγοντας ότι μπορεί οι δημοσιογράφοι να το ανακαλύπτουν τώρα αλλά εμείς το ξέραμε εδώ και καιρό. Χιουμοριστικά συμπλήρωσε ότι θα δυσκολευτούν να βρουν συμπόνοια με τέτοια φήμη που κουβαλάνε.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι το επάγγελμα του δημοσιογράφου όπως το ξέρουμε σήμερα (ειδικά όπως το ξέρουμε στην ελλάδα) έχει μετρημένες μέρες και αυτό είναι δυστυχώς ή ευτυχώς αναπόφευκτο. Η πιο ακριβής αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν είναι συνολικά το επάγγελμα της δημοσιογραφίας που θα επηρεαστεί αλλά κυρίως δημοσιογράφοι που απλώς αναμεταδίδουν την πληροφορία.
Αυτό που οι αμερικάνοι λένε investigative journalism, οι δημοσιογράφοι δηλαδή που παράγουν έργο ερευνώντας σε βάθος και μακροπρόθεσμα ένα θέμα δεν έχει να φοβηθεί και πολλά. Δυστυχώς στην Ελλάδα τέτοιου είδους δημοσιογραφία είναι μάλλον περιορισμένη (δεν μου έρχεται κάποιο παράδειγμα τώρα). Αυτού του είδους η δημοσιογραφία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε μια δημοκρατία (με την σημερινή της τουλάχιστον μορφή) και παρότι έχω διαβάσει διάφορα άρθρα που κινδυνολογούν, ακριβώς επειδή παράγει πρωτότυπο έργο δεν θα επηρεαστεί παρά μόνο θετικά από τα καινούρια media.
Φυσικά δεν είναι οι κακοί μπλόκερς που στοχοποιούν τους δημοσιογράφους που θα δημιουργήσουν το "πρόβλημα". Είναι μια ολόκληρη εποχή που αλλάζει στον τρόπο που ενημερωνόμαστε, συζητάμε και πλέον αλληλεπιδρούμε. Ένα πρώτο δείγμα της είναι τα blogs. Για αυτό και είναι όχι μόνο άτοπη αλλά και μάταιη αυτή η "διαμάχη" που έχει χορογραφηθεί τα τελευταία 2-3 χρόνια στον ελληνικό τύπο με τα blogs (οι παλιότεροι θα θυμούνται ιστορικές ίντριγκες).
Σκεφτόμουν φωναχτά τις προάλλες στο twitter ότι οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα έχουν τόσο κακή φήμη που κανέναν δεν θα πειράξει η επερχόμενη αλλαγή. Σωστά ο kcorax μου απάντησε ότι στην ελλάδα είμαστε τόσο γκρινιάρηδες που όλοι έχουν κακή φήμη. Οι δημοσιογράφοι έχουν πάρει κανονάκι βέβαια, έχουν και δικό τους σύνθημα. Είναι όμως όλη αυτή η κατάχρηση και κακή πρακτική που πρόκειται να αλλάξει από το "πρώην κοινό" που πλέον συμμετέχει ενεργά.
Η πραγματικότητα είναι ότι πολλοί από τους σημερινούς δημοσιογράφους δεν θα βρουν θέση στο αυριανό τοπίο. Και σίγουρα θα υπάρξει ο ανάλογος αντίκτυπος στον αριθμό θέσεων εργασίας στις εφημερίδες - κάποιες θα κλείσουν - όπως τώρα γίνεται στην Αμερική. Αυτοί που έχουν να χάσουν όμως, είναι αυτοί που σήμερα βλέπουν παντού κακούς μπλόκερς και ομαδοποιούνται για να τους διώξουν. Αρνούμενοι να προσαρμοστούν στο αναπόφευκτο αύριο που σε τελική ανάλυση έχει να τους προσφέρει τρομερές νέες δυνατότητες αν αποφασίσουν να εγκλιματιστούν.
Όπως διευκρινίζει ο Όνειρος, δεν είναι ότι θα πεθάνει η δημοσιογραφία - απλώς θα αλλάξει to business model και οι πρακτικές της.
Ετικέτες δημοσιογραφία, blogs, journalism, nagging, social media
Έγραψε ο Harry
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 26, 2009 Ώρα: 00:57.
Στο κάτω κάτω της γραφής μπορείτε να σχολιάσετε
» Δημοσίευση σχολίου