Πανεπιστήμια
Μιας και είμαι απόφοιτος πανεπιστημίου της Αγγλίας και προσεχώς μεταπτυχιακός φοιτητής στην ίδια χώρα, σύμφωνα με την μόδα της ελληνικής μπλογκόσφαιρας (και όχι μόνο) είναι νομίζω η σειρά μου να τα χώσω στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και ειδικότερα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Πάμε λοιπόν. Η συνταγή είναι απλή και θα την ακολουθήσω: Ρε! Τι καλύτερα που είμαστε εμείς εδώ! Πόσο πιο γαμάτος από σένα είμαι εγώ που είμαι bachelor όχι από translation αλλά the real thing! Ρε! Και ξέρεις τι γαμάτες εγκαταστάσεις έχω εδώ πέρα; Απεργείες; Άσε ρε... Ψψψψτ! Και που σαι; Το πανεπιστημίο μου είναι και στις 20 πρώτες θέσεις.... Και ναι ρε φίλε, στην τελική μη-κερδοσκοπικά(tm) λέει το νομοσχέδιο. Δηλαδή τι σε χάλασε που ο κάθε Λάτσης θα τα σκάσει και μετά θα έχει έμμεσο (τουλάχιστον) έλεγχο στο πρόγραμμα σπουδών; Σύνδεση πτυχίου-επαγγέλματος δεν θέλουμε; Και ναι, ν+ν/2! Αλλιώς θα έχουμε φοιτητοπατέρες και πονηρούς που τρων το φαγητό μας[2].
I could go on[3]... Αλλά το όλο concept (πως με είδες;) μου θυμίζει έλληνα ταρίφα που γκρινιάζει ότι στο εξωτερικό οι οδηγοί ταξί χρεώνουν τα τετραπλάσιαξεχνώντας να αναφέρει ότι εκεί όταν μπαίνεις σε ταξί έχεις και 5-6 ξέκωλες να σου κάνουν πίπες κατά την διάρκεια της κούρσας. Και μετά κάνει απεργία που τον υποχρεώνουν να φοράει ζώνη...
Το ζήτημα όμως, είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και χρήζει πολύ βαθύτερης αναλύσης. Δεν θα επιχειρήσω βέβαια να λύσω το εκπαιδευτικό πρόβλημα σε ένα post. Αλλά ένας αντίλογος στην παραπάνω λογική αξίζει τον κόπο. Ξεκινώντας από τα απλά: "Στην τελική αυτοί όλοι που τα σκάνε στο εξωτερικό, θα τα σκάνε σε ένα ελληνικό ιδιωτικό πανεπιστήμιο". Λογικό άλμα πρώτο: Το θέμα δηλαδή της δημόσιας, ελεύθερης και δωρεάν παιδείας το πηδήξαμε ως ασήμαντο και προχωρήσαμε στο που θα τα σκάει ο φοιτητής. Το τόσο ασήμαντο που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο, αυτό δικαίωμα δεν αξίζει δεύτερη σκέψη. Εδώ είναι απαραίτητη μια διευκρίνιση που (παραδόξως) αποτελεί κοινό misconception (συνεχίζω έτσι;): Στην Αγγλία δεν υπαρχει ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Για την ακρίβεια υπάρχει ένα, αυτό της βασίλλισας το οποίο δεν το ξέρεις. Στην πραγματικότητα περισσότερο σου στοιχίζει το που θα μείνεις, παρά το ίδιο το πανεπιστήμιο. Καλό παράδειγμα της εισαγωγής των νόμων της αγοράς στην Ακαδημία είναι το φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί στην Αυστραλία: Κάποια πανεπιστήμια αν ο φοιτητής έχει την δυνατότητα να προεξοφλήσει τα δίδακτρά του, του προσφέρουν χαμηλότερες προϋποθέσεις εισαγωγής[4]. Για την Αμερική δεν χρειάζονται σχόλια: η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών επιλέγουν πανεπιστήμιο κυρίως με βάση οικονομικά κριτήρια.
Το πανεπιστήμιο παράγει γνώση. Ζητούμενο είναι η παραγωγή επιστημόνων και όχι υπερεξειδικευμένων εργατών. Πώς ακριβώς βοηθάει η ίδρυση ενός Λάτσειου Πανεπιστημίου σε αυτό μου διαφεύγει. Αφελής όπως είμαι νόμιζα ότι κύριο μέλημα ενός τέτοιου ιδρύματος θα ήταν η παραγωγή εργαζομένων για τις αντίστοιχες επιχειρήσεις. Και μάλιστα εκπαιδευμένων στα πακέτα που χρησιμοποιεί η επιχείρηση, αντί για το θεωρητικό υπόβαθρο. Αυτός είναι σχεδιαστής Photoshop 7.0 του 2005. Φέρε μου έναν πιο πρόσφατο.
Όσο για το ν+ν/2 θυμίζει λίγο το "πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι". Μαζί με τους φοιτητοπατέρες που ενοχλούν, θα κοπεί και ο γόνος φτωχότερης οικογένειας που για να βγάλει το πανεπιστήμιο δουλεύει και παρακολουθεί τα μαθήματα part-time. Τα περί υποτροφιών σε φτωχότερους υποψηφίους αγνοούν έναν πολύ σημαντικό παράγοντα: Το συνολικό κόστος της εκπαίδευσης θα αποθάρρυνε τέτοιους υποψηφίους ακόμη και με την προοπτική μιας υποτροφίας. Ακόμη και εδώ στην Αγγλία, όπου οι φτωχότεροι θεωρητικά δεν πληρώνουν δίδακτρα, πρακτικά το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Την πρώτη χρονιά αναγκάστηκα για 10 μέρες να τρώω ψωμί με κλεμμένο βούτυρο μέχρι να εγκριθεί η αίτηση μου να μην πληρώσω δίδακτρα. Ένας άγγλος συγκάτοικος βαρέθηκε τα baked beans κονσέρβα και τα παράτησε. Αποφεύγω συνήθως τα μεμονομένα παραδείγματα γιατί δεν αποδυκνείουν τίποτα, αλλά τέλος πάντων.
Προβλήματα υπάρχουν. Η προτεινόμενη λύση είναι είτε ανεπαρκής είτε σε λάθος κατεύθυνση. Είναι εύκολο να γκρινιάζεις για τις απεργίες που ενοχλούν. Μόλις πριν δύο μέρες έληξε η απεργία των καθηγητών από το Μάρτιο εδώ στην Αγγλία. Σε πολλά θέματα ζηλεύω τους έλληνες φοιτητές (και δεν εννοώ το γεγονός ότι φέτος ξεκίνησαν διακοπές μια ώρα αρχύτερα). Το ζήτημα δεν είναι εύπεπτο. 346 σχολές είναι υπό κατάληψη.
[2] Αναμνήσεις από τα στρατιωτικά χρόνια: "Οι νέοι είναι πονηροί και τρων το φαγητό μας κλπ..."
[3] Είναι απαραίτητο να πετάω και κανένα αγγλοσαξωνικό για να τονίσω ότι η μούρη μου είναι μεγαλύτερη από την δικιά σου
[4] Αν δηλαδή για να μπεις ήθελες μέσο όρο 19, αν τα σκάσεις ντούκου μπαίνεις με 16 για παράδειγμα.
Πάμε λοιπόν. Η συνταγή είναι απλή και θα την ακολουθήσω: Ρε! Τι καλύτερα που είμαστε εμείς εδώ! Πόσο πιο γαμάτος από σένα είμαι εγώ που είμαι bachelor όχι από translation αλλά the real thing! Ρε! Και ξέρεις τι γαμάτες εγκαταστάσεις έχω εδώ πέρα; Απεργείες; Άσε ρε... Ψψψψτ! Και που σαι; Το πανεπιστημίο μου είναι και στις 20 πρώτες θέσεις.... Και ναι ρε φίλε, στην τελική μη-κερδοσκοπικά(tm) λέει το νομοσχέδιο. Δηλαδή τι σε χάλασε που ο κάθε Λάτσης θα τα σκάσει και μετά θα έχει έμμεσο (τουλάχιστον) έλεγχο στο πρόγραμμα σπουδών; Σύνδεση πτυχίου-επαγγέλματος δεν θέλουμε; Και ναι, ν+ν/2! Αλλιώς θα έχουμε φοιτητοπατέρες και πονηρούς που τρων το φαγητό μας[2].
I could go on[3]... Αλλά το όλο concept (πως με είδες;) μου θυμίζει έλληνα ταρίφα που γκρινιάζει ότι στο εξωτερικό οι οδηγοί ταξί χρεώνουν τα τετραπλάσια
Το ζήτημα όμως, είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και χρήζει πολύ βαθύτερης αναλύσης. Δεν θα επιχειρήσω βέβαια να λύσω το εκπαιδευτικό πρόβλημα σε ένα post. Αλλά ένας αντίλογος στην παραπάνω λογική αξίζει τον κόπο. Ξεκινώντας από τα απλά: "Στην τελική αυτοί όλοι που τα σκάνε στο εξωτερικό, θα τα σκάνε σε ένα ελληνικό ιδιωτικό πανεπιστήμιο". Λογικό άλμα πρώτο: Το θέμα δηλαδή της δημόσιας, ελεύθερης και δωρεάν παιδείας το πηδήξαμε ως ασήμαντο και προχωρήσαμε στο που θα τα σκάει ο φοιτητής. Το τόσο ασήμαντο που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο, αυτό δικαίωμα δεν αξίζει δεύτερη σκέψη. Εδώ είναι απαραίτητη μια διευκρίνιση που (παραδόξως) αποτελεί κοινό misconception (συνεχίζω έτσι;): Στην Αγγλία δεν υπαρχει ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Για την ακρίβεια υπάρχει ένα, αυτό της βασίλλισας το οποίο δεν το ξέρεις. Στην πραγματικότητα περισσότερο σου στοιχίζει το που θα μείνεις, παρά το ίδιο το πανεπιστήμιο. Καλό παράδειγμα της εισαγωγής των νόμων της αγοράς στην Ακαδημία είναι το φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί στην Αυστραλία: Κάποια πανεπιστήμια αν ο φοιτητής έχει την δυνατότητα να προεξοφλήσει τα δίδακτρά του, του προσφέρουν χαμηλότερες προϋποθέσεις εισαγωγής[4]. Για την Αμερική δεν χρειάζονται σχόλια: η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών επιλέγουν πανεπιστήμιο κυρίως με βάση οικονομικά κριτήρια.
Το πανεπιστήμιο παράγει γνώση. Ζητούμενο είναι η παραγωγή επιστημόνων και όχι υπερεξειδικευμένων εργατών. Πώς ακριβώς βοηθάει η ίδρυση ενός Λάτσειου Πανεπιστημίου σε αυτό μου διαφεύγει. Αφελής όπως είμαι νόμιζα ότι κύριο μέλημα ενός τέτοιου ιδρύματος θα ήταν η παραγωγή εργαζομένων για τις αντίστοιχες επιχειρήσεις. Και μάλιστα εκπαιδευμένων στα πακέτα που χρησιμοποιεί η επιχείρηση, αντί για το θεωρητικό υπόβαθρο. Αυτός είναι σχεδιαστής Photoshop 7.0 του 2005. Φέρε μου έναν πιο πρόσφατο.
Όσο για το ν+ν/2 θυμίζει λίγο το "πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι". Μαζί με τους φοιτητοπατέρες που ενοχλούν, θα κοπεί και ο γόνος φτωχότερης οικογένειας που για να βγάλει το πανεπιστήμιο δουλεύει και παρακολουθεί τα μαθήματα part-time. Τα περί υποτροφιών σε φτωχότερους υποψηφίους αγνοούν έναν πολύ σημαντικό παράγοντα: Το συνολικό κόστος της εκπαίδευσης θα αποθάρρυνε τέτοιους υποψηφίους ακόμη και με την προοπτική μιας υποτροφίας. Ακόμη και εδώ στην Αγγλία, όπου οι φτωχότεροι θεωρητικά δεν πληρώνουν δίδακτρα, πρακτικά το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Την πρώτη χρονιά αναγκάστηκα για 10 μέρες να τρώω ψωμί με κλεμμένο βούτυρο μέχρι να εγκριθεί η αίτηση μου να μην πληρώσω δίδακτρα. Ένας άγγλος συγκάτοικος βαρέθηκε τα baked beans κονσέρβα και τα παράτησε. Αποφεύγω συνήθως τα μεμονομένα παραδείγματα γιατί δεν αποδυκνείουν τίποτα, αλλά τέλος πάντων.
Προβλήματα υπάρχουν. Η προτεινόμενη λύση είναι είτε ανεπαρκής είτε σε λάθος κατεύθυνση. Είναι εύκολο να γκρινιάζεις για τις απεργίες που ενοχλούν. Μόλις πριν δύο μέρες έληξε η απεργία των καθηγητών από το Μάρτιο εδώ στην Αγγλία. Σε πολλά θέματα ζηλεύω τους έλληνες φοιτητές (και δεν εννοώ το γεγονός ότι φέτος ξεκίνησαν διακοπές μια ώρα αρχύτερα). Το ζήτημα δεν είναι εύπεπτο. 346 σχολές είναι υπό κατάληψη.
[2] Αναμνήσεις από τα στρατιωτικά χρόνια: "Οι νέοι είναι πονηροί και τρων το φαγητό μας κλπ..."
[3] Είναι απαραίτητο να πετάω και κανένα αγγλοσαξωνικό για να τονίσω ότι η μούρη μου είναι μεγαλύτερη από την δικιά σου
[4] Αν δηλαδή για να μπεις ήθελες μέσο όρο 19, αν τα σκάσεις ντούκου μπαίνεις με 16 για παράδειγμα.
Έγραψε ο Harry
Πέμπτη, Ιουνίου 08, 2006 Ώρα: 13:34.
Στο κάτω κάτω της γραφής μπορείτε να σχολιάσετε
8/6/06 16:05Κοίταξε για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια απλό είναι το θέμα και δεν χρήζει καμιάς ιδιαίτερης ανάλυσης. Υπάρχει μια ηλίθια απαγόρευση στο σύνταγμα και πρέπει να φύγει, και ευτυχώς υπάρχει συμφωνία από τα μεγάλα κόμματα πάνω σε αυτό.
Τώρα αν τα ιδιωτικά θα είναι καλά ή όχι, θα παράγουν υπερ-εξειδικευμένους απόφοιτους ή όχι κλπ. είναι μια άλλη συζήτηση, και ο καλύτερος τρόπος να διαπιστωθεί είναι στην πράξη. Θα υπάρχει πάντως μια ακόμα επιλογή, αν θες την ακολουθείς αν θες όχι.
Δεν μιλάμε για την αντικατάσταση με το ζόρι των δημόσιων από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Εδώ μιλάμε για μια ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ, που είναι πάνω από όλα ανελεύθερη.
Μόνο και μόνο για αυτό πρέπει να καταργηθεί, ακόμα και αν δεν ισχύουν τα υπόλοιπα (ότι είναι αντι-παραγωγική, αντι-οικονομική κλπ.) - που ισχύουν δηλαδή.
9/6/06 02:56
Οι βασικές προεκτάσειςτου νόμου πλαισίου όπως αυτός παρουσιάζεται είναι :
1)Η ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Από μια μελέτη των επιχειρημάτων όλων των εμπλεκόμενων παρατάξεων(στη γνωστή άγνωστη πολιτική γλώσσα ,όπου μπορεί ο καθένας να ρητορεύει για ώρες χωρίς να λέει τίποτα)καταλήγουμε στα εξής ερωτήματα:
•Μπορούμε να ξεφύγουμε από μια κοινοτική οδηγία που μας υποχρεώνει να υποταχθούμε στην ίδρυση και λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων;
-Αυτό δεν το ξέρω και επειδή η απάντηση οδηγεί σε άλλα χωράφια δεν θα επεκταθώ
•Καθίσταται πραγματικά αναγκαία μια τέτοια εφαρμογή;
Ποια είναι τα επιχειρήματα που μας ωθούν σε μια θετική απάντηση;
α)Η έλλειψη χρηματικών πόρων για την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων
β)Η ανάγκη εξυγείανσης της εσωτερικής διαφθοράς
Ποια είναι τα επιχειρήματα που μας ωθούν σε μια αρνητική απάντηση;
α)Η ελεγχόμενη παροχή πανεπιστημιακής γνώσης από τους ιδιώτες ιδρυτές ή έστω επίδοξους χρηματοδότες, που θα πάρουν το βήμα για την καθοδήγηση της έρευνας και την καθ’ όλα ελεύθερη χειραγώγηση, μέσα στον κατ’ εξοχήν οχυρό της δημοκρατίας, ελευθερίας και διακίνησης ιδεών. Δηλαδή τι? Τοποθετούμε με τις ευχές μας το δούρειο ίππο εντός των τειχών?
β)Η πάταξη της διαφθοράς ανατολικού τύπου(βλέπε ρουσφέτι και μέσο)και παράλληλη ανάπτυξη μιας διαφθοράς άλλου τύπου. Πιο εκσυγχρονισμένου –ευρωπαικου-εκείνης που υπόκειται στους νόμους της αγοράς.
2)η αναβάθμιση των υπαρχόντων δημοσίων πανεπιστημίων(αν υποθέσουμε ότι με τον καιρό δεν θα καταργηθούν πλήρως ).Δηλαδή ο περιορισμός των χρόνων φοίτησης , η κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων ,η τροποποίηση(όοοοοοοχι κατάργηση ) του πανεπιστημιακού ασύλου, ο έλεγχος των οικονομικών των ιδρυμάτων από manager (!).κ.α
Παραθέτω απόσπασμα από τη συνέντευξη του προέδρου του εθνικού συμβουλίου παιδείας, Θάνου βερέμη , στην ελευθεροτυπία, στις 15/01/05 (γιατί απλά εντυπωσιάστηκα με την απλότητα της σκέψης του):
*Υπάρχουν δικές σας σκέψεις για αντιμετώπιση θεμάτων εκτός του εθνικού διαλόγου;
«Εχω αρκετές σκέψεις και προτάσεις. Η μία αφορά την αιώνια φοίτηση, που προανέφερα. Η δεύτερη είναι το έτερο έκτρωμα του πανεπιστημίου, τα δωρεάν βιβλία. Το είχε εφεύρει η χούντα και μετά το πήραμε ως κεκτημένο δικαίωμα κι αυτό. Μέγιστο σφάλμα»
*Είναι ακριβά όμως τα βιβλία.
«Πιο ακριβοί είναι οι καφέδες που πίνουν απέναντι από το πανεπιστήμιο κάθε μέρα»
*Ρυθμίσεις για όσους δεν μπορούν αντικειμενικά να αντεπεξέλθουν οικονομικά;
«Ας υπάρχουν υποτροφίες για τους άπορους. Καμία αντίρρηση. Αλλά ο γιος μου και ο γιος τού τάδε με μεγάλη οικονομική επιφάνεια δεν μπορεί να αγοράσει πέντε βιβλία; Μα για τον Θεό».
*Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι ένα παραμύθι. Αλλά ακόμα και να υπάρξουν δεν είναι κακό. Περίπτερα υπάρχουν πολλά.
Το ερώτημα τώρα είναι πρέπει πράγματι να αρθεί η «ηλίθια απαγόρευση»;
13/6/06 23:53
Με το να λες ηλίθια την απαγόρευση έμμεσα προσβάλλεις και τις δεκάδες χιλιάδες των φοιτητών και ακαδημαϊκών που μάχονται εναντια στην ιδιωτικοποίηση .Νομίζω ο χαρακτήρας των 2 μεγάλων κομμάτων δεν διαφέρει ιδιαίτερα οσον αφορά της αντι-λαϊκες μεταρρυθμίσεις. Η ΝΔ προχωράει στο δρόμο που χάραξε το ΠΑΣοΚ που υπαγορεύθηκε απο την ΕΕ.
Δεν χρειάζεται να φας ουράνιο για να δεις και στην πράξη ότι είναι καρκινογόνο.
Η ιδιωτικοποίηση δεν θα λύση τίποτα απολύτως. Αντιθέτως μάλιστα θα επιδεινώσει την κατάσταση!
Το νέο νομοσχέδιο προβλέπει την άμεση αναμειξη των Χορηγών στα πανεπιστήμια τσαλαπατώντας κάθε έννοια ακαδημαϊκότητας ενος ιδρύματος
χαρακτηριστικά το νομοσχέδιο αναφέρει:(copy-paste)
"Ίδρυση ακαδημαϊκών θέσεων ειδικών γνωστικών αντικειμένων με όρους κοινούς αποδεκτούς από το Πανεπιστήμιο και το Χορηγό" (σ. 6 παρ. 4)
Δίνει λοιπόν το ελεύθερο στον Χορηγό να επηρεάζει τα προγράμματα σπουδών και κατα συνέπεια να βγαίνουν απόφοιτοι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα του. Να πώ εδώ οτι αυτο ήταν ιδέα του Γ.Παπανδρέου. Φαντάζεσαι ο Χορηγός των ΤΕΦΑ να είναι ο Μπέος ή
των ΕΜΠ ο Κόκκαλης?
Το Θέμα λοιπόν είναι η αναβάθμιση των ΑΕΙ-ΤΕΙ και η προσβασιμότητα της νεολαίας σε αυτά.
Η Δημόσια Δωρεάν Παιδεία είναι δικαίωμα και πρέπει πιστεύω να αμυνθούμε υπέρ αυτού
30/6/06 15:55
pou eisai re?????tikaniiiiiiiiis???
makiamakia
10/7/06 01:35
σωστός man
10/7/06 23:26
Νομίζω είναι προφανές οτι αυτοί που μας κυβερνούν είναι αυτοί που μας αξίζουν.
Όμως έχω μια απορία.Γιατι η απελευθέρωση του μαθητή απο το φορτίο μιας τόσο καθοριστικής απόφασης για τη ζωή του-όπως οι σπουδές του-πρέπει να λυθεί με ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και όχι με αλλαγή του τρόπου εισαγωγης στα ιδρύματα αυτα?
Έννοω οτι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι λάθος απο τη βάση του,από τη στιγμή που το λύκειο στοχεύει στην εκπαίδευση σπουδαστών και όχι στην μόρφωση παιδιών που θα αποτελέσουν τους αυριανούς πολίτες.Κι εδώ ανοίγουν πολλά άλλα κεφάλαια,όπως το αν πράγματι η κοινωνία επιδιώκει στην ανάδειξη του ανθρώπινου πνεύματος ή στην παραγωγή πειθήνιων οργάνων.Πάει μακριά η βαλίτσα όμως ετσι?
Γιατί λοιπον η λύση είναι η εμπορευματοποίηση της γνώσης και της ελεύθερης σκέψης?
Και το λέω αυτό έχοντας βιώσει το αποτέλεσμα του υπάρχοντος συστήματος και την ανάγκη ύπαρξης ευκαιριών για όσους δεν είχαν την τύχη να γνωρίζουν απο την εφηβεία τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους.
» Δημοσίευση σχολίου