Ρε, που πάτε όλοι ρεεεεεε;
Το ξέρω ότι πλησιάζω στο όριο του να γίνω ελεεινός, τρισάθλιος και μίζερος, αλλά εσύ πως θα αντιδρούσες στα παρακάτω;
Ε όχι ρε φίλε!..
Θα πάω για squash πάλι αύριο να ξεδώσω στο γαμημένο το μπαλάκι.
ΥΓ: Πάνω αριστερά στην φώτο δες και τον Big Mac (...brother... whatever).
- Έχεις μείνει εσύ κι αυτός ο καραγκιόζης, ο χαζοχαρούμενος εκφωνητής του virgin radio (ή αυτό ή είμαι ο μόνος επιζήσας πυρηνικού ολοκαυτώματος. Phantasmak ζεις;)
- Όποιον και να πάρεις τηλέφωνο είτε είναι στην παραλία, είτε ετοιμάζεται να πάει στην παραλία
- Τελείωσε ο καφές(!!!) και ο μαλάκας ο ινδός είναι κλειστός
- Όλοι οι υπόλοιποι bloggers την έχουν κάνει. Ψιλικατζίδικα κλείνουν, νοοτροπίες μισοανοίγουν, ανεκδιήγητοι συγκάτοικοι σου στέλνουν email μετά από ξενύχτια, η Κουρούνα γράφει απ' τα Καλάβρυτα, μέχρι και ο dj φεύγει... Κάνεις post και το βλέπεις στο monitor (του οποίου ο προγραμματιστής την έχει κάνει κι αυτός) 24 ώρες! Ρε, που πάτε όλοι ρεεεεεε;
- Ότι μήνυμα λαμβάνεις περίεχει τουλάχιστον μία φώτο από ήλιο, θάλασσα και τ' αγόρι μου (σκέφτηκα να πω το κορίτσι μου αλλά θα ήταν πολύ gay)
- Και το τελειωτικό χτύπημα: ξυπνάς (πάλι) χαράματα και ενω ξημερώνει μια φαινομενικά όμορφη μέρα, ανοίγεις μετά από 5 ώρες το παράθυρο για να δεις αυτό:
Ε όχι ρε φίλε!..
Θα πάω για squash πάλι αύριο να ξεδώσω στο γαμημένο το μπαλάκι.
ΥΓ: Πάνω αριστερά στην φώτο δες και τον Big Mac (...brother... whatever).
Έγραψε ο Harry
Πέμπτη, Αυγούστου 11, 2005 Ώρα: 15:56.
Στο κάτω κάτω της γραφής μπορείτε να σχολιάσετε
11/8/05 20:01Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι είναι ακόμα εδώ. Ήθελα όμως να το κάνω να ακούγεται τραγικό:)
11/8/05 22:19
Σκάσε πια γκρινιάρη έχω μείνει κι εγώ στα Λονδίνα
11/8/05 22:43
Καλά το έλεγα στην αρχή του post... Έχω γίνει γκρινιάρης και μίζερος...
Λοιπόν Σοφία, για να ξεμιζεριάσω, θα κατέβω Λονδίνο να παίξω μπαντμινγκτον με τον Phantasmak και να με πας στον Ισπανό φίλο σου στο Soho!:P
11/8/05 22:55
Είμαστε ακόμα εδώώώώ
νανα νανανανα νανανανα!!
11/8/05 23:29
Μμμμ...Για να δούμε...
Σε ότι περιγράφεις, πρόσθεσε:
1)Δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι που περνάω στο Manchester (Ελλάδα έχω να πάω από τα Χριστούγεννα)...
2)Από τις 10 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ debugging του γαμο simulator που δε λέει να δουλέψει με τίποτα...
3)Όλοι μα όλοι όσοι κάνουμε παρέα έχουν εξαφανιστεί από εδώ από τα τέλη Ιουνίου...
Χα, νομίζω ότι κερδίζω με διαφορά το βραβείο του τραγικού, μίζερου και τρισάθλιου!!!
11/8/05 23:36
Χμμμμ... Ναι, η αλήθεια είναι ότι πέρσι το καλοκαίρι ήμουν ελλάδα. Επίσης, παρότι όλοι όσοι ξέρω λείπουν επίσης δεν τα καταφέρνω να δουλέψω τόσο όσο λες. Ακριβώς επειδή δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω, εκτός από διάβασμα και κώδικα, με πιάνει μια απίστευτη ρέκλα και τελικά τρέχω το βράδυ για να γράψω λίγο κώδικα (δουλεύω από το σπίτι). Τι νομίζεις ότι κάνω τώρα που μιλάμε;
12/8/05 00:21
Κοίτα οι υπολογιστές είναι αρρώστια...
Κάθε φορά που φεύγω από το γραφείο λέω σχεδόν αηδιασμένος ότι δεν θα τον ανοίξω καν στο σπίτι.
Και όμως...
Τριγυρίζω εθισμένος στα blogs...Για να δούμε, θα αξιωθώ να γράψω και εγώ κανα post???
12/8/05 07:56
γκρινιάζω εδώ και πολλές μέρες οτι θέλω διακοπές και παραπονιέμαι που είμαι η μόνη που έχει μείνει στην πόλη να δουλεύει...
μετά απο αυτό το ποστ και ειδικά μετά απο τη φωτό με τη βρόχα και το προκατ σπίτι, ένοιωσα πολύ καλύτερα που τουλάχιστον εγώ βλέπω απο το παράθυρο της δουλειάς μου το Λευκό Πύργο..
thanks!!!
12/8/05 09:12
Σιγα που θα φυγουμε!! Προμηθευτηκα 2 κουτες τσιγαρα απο το τελευταιο ανοιχτο περιπτερο κι ενα καθρεφτακι που το βγαζω ανα μιση ωρα στο μπαλκονι για να ξερω οτι τουλαχιστον καποιος σ' αυτη τη πολη ανασαινει, παιδια, μη βιαστειτε να επιστρεψετε!!
12/8/05 10:35
Jojo: Τώρα αυτό το είπες για να με κάνεις να νιώσω καλύτερα; :-P
Loucretia: Θα επιστρέψουμε με την πρώτη ευκαιρία! Αλλά μέχρι τότε θα έχουν επιστρέψει και οι υπόλοιποι οπότε δεν θα κάνει και μεγάλη διαφορά...
12/8/05 14:52
Και σε παίρνουν όλοι τηλέφωνο από Ελλάδα και σου στέλνουν e-mail με φωτογραφίες από παραλία, και σου ρίχνουν δουλεματάκια του στυλ "θα είμαστε στο τάδε μαγαζί σε δύο ώρες, θα είναι κι αυτή που γνώρισες την τελευταία φορά που κατέβηκες και σου άρεσε, έλα μαζί μας".
Από την άλλη... ξέρεις πόσες φορές ήμουν Μοναστηράκι κι έπινα καφέ και σκεφτόμουν άντε να πάω στο Λονδίνο να πηγαίνω να κάθομαι στο Covent Garden;
» Δημοσίευση σχολίου