The art of quitting
Το σκέφτομαι καιρό τώρα. Είναι και στην Αγγλία μετά την απαγόρευση αναπόφευκτο να μην το ελαττώσεις. Ξεκίνησα να μην καπνίζω μέσα στο σπίτι, άρχισα να μειώνω σιγά σιγά τα τσιγάρα/ημέρα, μέχρι και σε ώρες το υπολόγισα. Τίποτα δεν δούλεψε. Εδώ στην Αγγλία σου δίνουν και δωρεάν βοήθεια με patches, τσίχλες κλπ... Δεν κάνει καμία διαφορά.
Μια κι έξω. Το 90% όσων το κόβουν απλώς ξυπνάνε μια μέρα και δεν καπνίζουν. Το ανακοίνωσα λοιπόν σε όλους (έτσι για να γίνω και ρόμπα αν δεν το κάνω[1]): 1η απριλίου κόβω το κάπνισμα[2]. 31 Μαρτίου στις 23.58 άναψα το τελευταίο και το τελείωσα στις 12.02. Η επόμενη (πρώτη μέρα) ήταν η χειρότερη μέχρι τώρα. Φεύγοντας από την δουλειά ήμουν λυσσασμένος να καπνίσω. Γύρισα σπίτι και γλυκοκοίταζα ένα μισοκαπνισμένο αποτσίγαρο... Έκανα μια τζούρα και αισθάνθηκα εντελώς εξαρτημένος.
Είμαι αισίως στην 6 μέρα πλέον και αρχίζω να το πιστεύω σιγά σιγά. Η βιολογική εξάρτηση είναι θεωρητικά 48-72 ώρες, αν και προσωπικά μετά τις 24 το βρήκα αρκετά ευκολότερο. Είναι όμως το ψυχολογικό κομμάτι, το ότι έχεις συνδυάσει πολλά καθημερινά πράγματα με το τσιγάρο. Είναι όμως ζήτημα 3-4 λεπτών. Αν βρεις να ασχοληθείς με κάτι άλλο μετά από λίγο το ξεχνάς.
Στην Ελλάδα το 45% καπνίζει[3]. Όπως λέει και στο wikitravel, θεωρείται σχεδόν γενετήσιο δικαίωμα το κάπνισμα στην Ελλάδα. Φτάνουμε να μιλάμε για την αδικία σε βάρος των καπνιστών και άλλες αδιανόητες μπούρδες, οι οποίες ακόμα και ως καπνιστή με εκνευριζαν. Και επειδή 45% βγάζει και αυτοδύναμη κυβέρνηση, μας βλέπω να αργούμε λίγο ακόμα τις αναπύφευκτες όμως τελικά απαγορεύσεις. Στην διαδικασία κοψίματος διάβασα διάφορα από αυτά τα στατιστικά και facts που επιμελώς απέφευγα ως καπνιστής. Το πιο τρομακτικό πράγμα που συνηδειτοποίησα[4] ήταν ότι η ανεπανόρθωτη ζημιά είναι πολύ πιο κοντά από όσο νόμιζα. Δεν θα αρχίζω τα νούμερα όμως εδώ γιατί είναι καθαρά προσωπικό το ζήτημα τελικά.
Οι φώτος από το theArtOfQuitting.com.
[1] Κι αυτό το ποστ μια ακόμα αυτοδέσμευση είναι ουσιαστικά...
[2] Το είπα Μάρτιο - δεν πιάνεται για πρωταπριλιάτικο.
[3] Τέτοια ώρα θα υποκύψω και θα το αφήσω χωρίς πηγες...
[4] Να θυμηθώ να εγκαταστήσω τον ελληνικό spell checker
Μια κι έξω. Το 90% όσων το κόβουν απλώς ξυπνάνε μια μέρα και δεν καπνίζουν. Το ανακοίνωσα λοιπόν σε όλους (έτσι για να γίνω και ρόμπα αν δεν το κάνω[1]): 1η απριλίου κόβω το κάπνισμα[2]. 31 Μαρτίου στις 23.58 άναψα το τελευταίο και το τελείωσα στις 12.02. Η επόμενη (πρώτη μέρα) ήταν η χειρότερη μέχρι τώρα. Φεύγοντας από την δουλειά ήμουν λυσσασμένος να καπνίσω. Γύρισα σπίτι και γλυκοκοίταζα ένα μισοκαπνισμένο αποτσίγαρο... Έκανα μια τζούρα και αισθάνθηκα εντελώς εξαρτημένος.
Είμαι αισίως στην 6 μέρα πλέον και αρχίζω να το πιστεύω σιγά σιγά. Η βιολογική εξάρτηση είναι θεωρητικά 48-72 ώρες, αν και προσωπικά μετά τις 24 το βρήκα αρκετά ευκολότερο. Είναι όμως το ψυχολογικό κομμάτι, το ότι έχεις συνδυάσει πολλά καθημερινά πράγματα με το τσιγάρο. Είναι όμως ζήτημα 3-4 λεπτών. Αν βρεις να ασχοληθείς με κάτι άλλο μετά από λίγο το ξεχνάς.
Στην Ελλάδα το 45% καπνίζει[3]. Όπως λέει και στο wikitravel, θεωρείται σχεδόν γενετήσιο δικαίωμα το κάπνισμα στην Ελλάδα. Φτάνουμε να μιλάμε για την αδικία σε βάρος των καπνιστών και άλλες αδιανόητες μπούρδες, οι οποίες ακόμα και ως καπνιστή με εκνευριζαν. Και επειδή 45% βγάζει και αυτοδύναμη κυβέρνηση, μας βλέπω να αργούμε λίγο ακόμα τις αναπύφευκτες όμως τελικά απαγορεύσεις. Στην διαδικασία κοψίματος διάβασα διάφορα από αυτά τα στατιστικά και facts που επιμελώς απέφευγα ως καπνιστής. Το πιο τρομακτικό πράγμα που συνηδειτοποίησα[4] ήταν ότι η ανεπανόρθωτη ζημιά είναι πολύ πιο κοντά από όσο νόμιζα. Δεν θα αρχίζω τα νούμερα όμως εδώ γιατί είναι καθαρά προσωπικό το ζήτημα τελικά.
Οι φώτος από το theArtOfQuitting.com.
[1] Κι αυτό το ποστ μια ακόμα αυτοδέσμευση είναι ουσιαστικά...
[2] Το είπα Μάρτιο - δεν πιάνεται για πρωταπριλιάτικο.
[3] Τέτοια ώρα θα υποκύψω και θα το αφήσω χωρίς πηγες...
[4] Να θυμηθώ να εγκαταστήσω τον ελληνικό spell checker
Έγραψε ο Harry
Κυριακή, Απριλίου 06, 2008 Ώρα: 21:53.
Στο κάτω κάτω της γραφής μπορείτε να σχολιάσετε
» Δημοσίευση σχολίου